H Άπω Ανατολή αποτελεί μια σχετικά ομοιογενή περιοχή της Ασίας όσον αφορά την ιστορία της τέχνης που αναπτύχθηκε εκεί, μιας τέχνης πλούσιας και με μοναδικές πτυχές. Αναμφίβολα η απέραντη Κίνα ήταν αυτή που επηρέασε την περιοχή -χάρη στις πανάρχαιες ρίζες της και στην εξαιρετική φύση της τέχνης της- και που άφησε τη σφραγίδα της πολιτιστικής της επιρροής αλλά και συχνά της πολιτικής κυριαρχίας της. Κατά τον ίδιο τρόπο η Ιαπωνία και η Κορέα αφομοίωσαν αυτές τις επιρροές και τις τροποποίησαν εν μέρει σε σχέση με τις δικές τους παραδόσεις.
Κάθε χώρα έχει τη δική της ιδιαίτερη και αδιαμφισβήτητη συμβολή στον κόσμο της τέχνης: Η Κίνα, με την πολύπλευρη παραγωγή της, η οποία σήμερα κατέχει εξέχουσα θέση σε συλλογές μουσείων και σε αίθουσες τέχνης σε όλο τον κόσμο, η Ιαπωνία, με μια σαφή επίδραση στην αισθητική και στις εικαστικές και γραφικές τέχνες στη Δύση, που ξεκίνησε από τα μέσα του 19ου αιώνα, και η Κορέα με την παράδοσή της στην αρχαία κεραμική και την καλλιγραφία. Οι βουδιστικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές παραδόσεις, που εισήχθησαν αρχικά στην Κίνα στις αρχές της χριστιανικής περιόδου και στη συνέχεια διαδόθηκαν στις γύρω περιοχές, επεκτάθηκαν στις τέχνες και τη χειροτεχνία και αναμείχθηκαν με τις εγχώριες θρησκευτικές πρακτικές: ο Ταοϊσμός και η προγονική λατρεία στην Κίνα, ο Σιντοϊσμός στην Ιαπωνία και ο Σαμανισμός στην Κορέα.
