Καναλέτο

[...] Ο Καναλέτο ζωγράφισε επανειλημμένα τις ίδιες τοποθεσίες, υιοθετώντας παρόμοιες οπτικές γωνιές· και όμως, αν συγκρίνουμε τις απόψεις αυτές θα διαπιστώσουμε ότι διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους, όσο διαφοροποιούνται και από τις vedute (απόψεις) των ίδιων τοποθεσιών που ζωγράφισαν ο ανιψιός του Μπερνάρντο Μπελότο, ο Αλεσάντρο Μαριέσκι ή ο Φραντσέσκο Γκουάρντι, αλλά μεγάλοι vedutisti της εποχής του. Όμως, ο Καναλέτο δεν αρκέστηκε σε αυτό. Προχώρησε ακόμη πιο πέρα και, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1750, φιλοτέχνησε για έναν από τους άγγλους πελάτες του μια μεγάλη σειρά πινάκων όπου απεικόνιζε μια φανταστική Βενετία, η οποία ωστόσο μπορεί να εκληφθεί για πραγματική. [...] Είναι γεγονός ότι, παρά τις συχνές "αυθαιρεσίες" του που αφορούν την προοπτική ή την τοπογραφική απόδοση, ακόμη και όταν οι παραχαράξεις είναι εξόφθαλμες, ή όταν φτάνει στο σημείο να ενσωματώνει φανταστικά κατάλοιπα κλασικών μνημείων στις όχθες της λιμνοθάλασσας, ο Καναλέτο δεν επινοεί, αλλά αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα μιας πόλης, την οποία συχνά ήταν δύσκολο να ανακαλύψει κανείς πίσω από τη στερεότυπη εικόνα της, που εκείνη την ιστορική περίοδο είχε ήδη ταυτιστεί με την ίδια την πόλη. Περισσότερο και από αντανάκλαση, οι vedute του Καναλέτο έφτασαν να αποτελούν την εικόνα που είχαν για τη Βενετία γενιές ολόκληρες Ευρωπαίων. [...] (Miguel Moran Turina, από την εισαγωγή)