Αλήθεια, τι είναι το κουκλοθέατρο και γιατί κάποιος επιλέγει αυτήν και όχι μιαν άλλη τέχνη για να εκφραστεί; Πώς ένα "μικρό κουρέλι υφάσματος" έφτιαξε μια ιστορία χιλιετιών, γοήτευσε, μιμήθηκε και περιγέλασε με δεκάδες, εκατοντάδες τρόπους, και σήμερα εξακολουθεί να είναι ένα νεαρό κουρέλι που αναζητάει καινούργιους δρόμους; Πώς το κουκλοθέατρο, αναπαράσταση κάποτε των θεϊκών κόσμων, μετεξελίχθηκε σε παραμύθι στα χέρια των παιδιών; Και πώς, με τι όφελος και με τι κόστος, αυτοί που ασχολούνται με τα παιδιά -δάσκαλοι, παιδαγωγοί- το χρησιμοποίησαν στην εκπαίδευση;
Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να σκιαγραφήσει μια απάντηση στα ερωτήματα αυτά. Στέκεται σε σταθμούς της ιστορίας του κουκλοθέατρου ανά τους αιώνες, εξετάζει τους προβληματισμούς
που διαμόρφωσαν τις τεχνικές και την αισθητική του, μελετάει τη σχέση του με το κοινό του, παρακολουθεί τις καινούργιες τάσεις και πειραματισμούς. Απευθύνεται στους εκπαιδευτικούς αλλά και στους εκπαιδευόμενους κουκλοπαίκτες, δηλώνοντας έτσι ότι η καλλιτεχνική και η παιδαγωγική δουλειά δεν είναι δρόμοι παράλληλοι αλλά βρίσκονται σε διαρκή σχέση και συνομιλία, ανταλλάσσοντας στόχους, προβληματισμούς, μέσα και δυνατότητες. Παρακολουθώντας την πορεία και την εξέλιξη της τέχνης του κουκλοθέατρου επιδιώκει να συνθέσει μια πρόταση για τη χρήση του στην εκπαίδευση.
Η πρόταση αυτή, αποτέλεσμα χρόνων δουλειάς πάνω στο κουκλοθέατρο, βασίζεται στην ουσία της τέχνης αυτής, που είναι η τέχνη των λιγοστών λέξεων και αφήνει πάντα χώρο στηφαντασία του κουκλοπαίκτη και του κοινού του. Διατυπώνεται με τέτοιον τρόπο ώστε να επιτρέπει στον αναγνώστη να μην είναι θεατής αλλά συμμέτοχος, για να χτίσει ελεύθερα, συμπληρώνοντας τα κενά, εφευρίσκοντας απαντήσεις, διαμορφώνοντας καινούργιες αιτιολογίες και καινούργιες προτάσεις,
φτιάχνοντας από τα στοιχεία που του δίδονται μια δική του προσέγγιση, θεατρική ή παιδαγωγική.
