Τέλη του 19ου αιώνα και η σταφιδική κρίση βρίσκει την Ελλάδα ανοχύρωτη. Το μονοπωλιακό προϊόν της σταφίδας υποκύπτει στο εμπορικό παιχνίδι της Γαλλίας και της Αγγλίας και γίνεται πληγή αθεράπευτη. Η αστική τάξη των σταφιδέμπορων της Πελοποννήσου παρασύρεται από τη δίνη της καταστροφής. Τίποτα και ποτέ δε θα είναι όπως πριν. Η ζωή προχωρά εναλλάσσοντας τη φορεσιά της, πάντα σε χρώμα κόκκινο, από το αιμάτινο ως το αέρινο. Μέσα σ΄ αυτό το τοπίο ένας αρχαίος χρησμός επαληθεύεται. Μια γυναίκα αφουγκράζεται την απλότητα της ύπαρξης και με πυρωμένη τη φλέβα της θέλησης αρνείται το θάνατο. Πιστεύει πως η ζωή του ανθρώπου κρέμεται από την ίδια του την ψυχή και έχει τη δυνατότητα να φτιάξει από το μηδέν... το άπειρο και από το άπειρο... το τίποτα. Μια γυναίκα που μοιάζει με οποιαδήποτε γυναίκα, με τη "γυναίκα-Ελλάδα", και "μεταλαμβάνει" τη ματαιότητα των πάντων μέσα από ηθικούς κανόνες που συμφώνησε με τον εαυτό της. Με συνοδό το μεγαλείο της απλότητας, πορεύεται προς τα άδυτα μιας πραγματικότητας που τα γεννάει όλα από το χώμα και όλα εκεί τα θυσιάζει... αναβαπτισμένα σε ένα υλικό απατηλό, όσο και το υλικό των ονείρων.
Ο Σωτήρης Σαμπάνης γεννήθηκε το 1955 στις Καμάρες του Δήμου Ερινέου Αχαΐας. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και δημόσιο δίκαιο στη Νομική Σχολή Αθηνών. Στο χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας αντιπροσωπεύεται με τα μυθιστορήματα: "Θέλω να μείνω με το μπαμπά" (2000) και "Κόκκινος χορός" (2003), από τις εκδόσεις "Ελληνικά Γράμματα" και "Οι δίδυμες" (2007) από τις εκδόσεις "Μπαρτζουλιάνος". Το 2008 η ποιητική του συλλογή "Μεσίστιοι πόθοι", από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης - συλλογή η οποία είχε βραβευτεί στο διαγωνισμό ποίησης "Κούρος Ευρωπού" (1998).
Η παρουσία του στο χώρο του θεάτρου συνδέεται με τα έργα του: "Ευγενείς αγωνίες" (γυναικείος μονόλογος) - Α΄ Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Έργου για το έτος 2009 στο διαγωνισμό του Υπουργείου Πολιτισμού. "Ηλιθιότητας εγκώμιο" - διασκευή εμπνευσμένη από το θεατρικό έργο του Νιλ Σάιμον "Οι Ηλίθιοι". "Το σώμα του χρόνου" (ανδρικός μονόλογος).