Κώστας Τσόκλης

[...] Τα έργα του Τσόκλη, ως σταθερά και επίμονα ερωτήματα σχετικά με τη ροή και τη ρευστότητα της φαινομενικής πραγματικότητας, της συνεχώς μεταβαλλόμενης και διφορούμενης, μετατρέπουν τη βαθύτερη ουσία της σε εικαστικές μορφές που ως γοητευτικές σφίγγες αναρτούν μπροστά στα μάτια μας του πίνακες-γρίφους που καλούμαστε να λύσουμε. Πράγματι, η τέχνη του, που δεν είναι καθόλου διακοσμητική, έχει μια εμβληματική βάση και είναι διαποτισμένη από αγωνία και μια πειραματική διάθεση που έχει τελικό σκοπό τη γνώση, οδηγώντας έτσι τον Τσόκλη σε συνεχώς καινούριες και ευμετάβλητες πλαστικές διατυπώσεις. Στο βάθος τους οι διάφοροι κύκλοι εμπειριών που συχνά ολοκληρώνονται στο διάστημα κάποιων ετών, αντί να επινοήσουν ή να καταλήξουν σε βεβαιότητες και λύσεις, φαίνεται να θέτουν με μεγαλύτερη ενάργεια καινούργιες απορίες και απορίες και ακόμα πιο ριζοσπαστικά ερωτήματα. "Αυτός είναι ο λόγος -υποστηρίζει ο Τσόκλης- για τον οποίο προσπαθώ να κρατήσω ζωντανή την αμφισβήτηση. Αναζητώ ακατάπαυστα μια εικόνα που να συμπίπτει με την εκάστοτε πραγματικότητα. [...] (Bruno Cora, απόσπασμα από το κείμενο)