"Στις 3 Οκτωβρίου, ημέρα Δευτέρα, κατά τα μεσάνυχτα ανοίξαμε πανιά με κατεύθυνση προς το νοτιά και βγήκαμε στη θάλασσα του Ωκεανού περνώντας από το Πράσινο Ακρωτήριο και τα νησιά του... Και πλέαμε πολλές μέρες απέναντι από τις ακτές της Γουινέας ή της Αιθιοπίας με αντίθετους ανέμους, άπνοιες και βροχές, χωρίς άνεμο, μέχρι τη γραμμή του Ισημερινού. 'Έβρεχε εξήντα μέρες χωρίς σταματημό, αντίθετα με τις αντιλήψεις των αρχαίων. Προτού φθάσουμε στη γραμμή, στις 14 μοίρες, πολλές δυνατές ριπές του ανέμου και θαλάσσια ρεύματα έβαλαν σε κίνδυνο τη ρότα μας.
"Στις 3 Οκτωβρίου, ημέρα Δευτέρα, κατά τα μεσάνυχτα ανοίξαμε πανιά με κατεύθυνση προς το νοτιά και βγήκαμε στη θάλασσα του Ωκεανού περνώντας από το Πράσινο Ακρωτήριο και τα νησιά του... Και πλέαμε πολλές μέρες απέναντι από τις ακτές της Γουινέας ή της Αιθιοπίας με αντίθετους ανέμους, άπνοιες και βροχές, χωρίς άνεμο, μέχρι τη γραμμή του Ισημερινού. 'Έβρεχε εξήντα μέρες χωρίς σταματημό, αντίθετα με τις αντιλήψεις των αρχαίων. Προτού φθάσουμε στη γραμμή, στις 14 μοίρες, πολλές δυνατές ριπές του ανέμου και θαλάσσια ρεύματα έβαλαν σε κίνδυνο τη ρότα μας. Αδυνατώντας να την κρατήσουμε χωρίς να κινδυνέψουν τα πλοία, με καλαρισμένα όλα τα πανιά, τραβερσώναμε στον ταλιαμά πολλές φορές περιμένοντας να περάσει το μπουρίνι που ερχόταν αγριεμένο. 'Όταν έβρεχε δεν υπήρχε πνοή ανέμου και όταν είχε ήλιο έκανε μπουνάτσα. Στα ίχνη των καραβέλων μας ακολουθούσαν κάποια μεγάλα ψάρια με τρομερά δόντια... Μαζί μ' αυτούς έκανε πάνω από μια φορά την εμφάνισή του και το Άγιο Σώμα, δηλαδή ο Άγιος 'Ελμος ως ένα ακόμη φως ανάμεσα στα δικά μας μέσα στην κατασκότεινη νύχτα και έλαμπε σαν να ήταν πυρσός που έκαιγε στην άκρη της γάμπιας. 'Έμενε δύο ώρες περίπου και παραπάνω σαν παρηγοριά επειδή παραπονιόμασταν. 'Όταν το ευλογημένο αυτό φως αποφάσιζε να φύγει μέναμε μισό τέταρτο της ώρας όλοι μας τυφλοί εκλιπαρώντας για έλεος και πιστεύοντας πως είχαμε πια πεθάνει...
Το κείμενο που έχετε στα χέρια σας δεν αποτελεί μιαν απλή εξιστόρηση. Πρόκειται για ένα επικό αφήγημα γραμμένο από έναν από τους πρωτεργάτες του, τον Ιταλό Πιγκαφέτα. Οι άλλοι δύο ήταν ο Πορτογάλος Μαγγελάνος και ο Ισπανός Ελκάνο. Και οι τρεις τους είχαν συναίσθηση ότι συμμετείχαν σε ένα έπος, ότι "έγραφαν ιστορία" με τις πράξεις τους άμεσα και χωρίς κοινωνικές μεσολαβήσεις. Είχαν συνείδηση ότι η επιτυχία ή η αποτυχία της αποστολής είχε άμεσο αντίκτυπο στις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις στη σκηνή της ευρωπαϊκή ιστορίας. Σε τέτοιες περιστάσεις η φιλοδοξία οδηγεί εύκολα στην τρέλα του μεγαλείου. Αρκεί να θυμηθούμε τον "Αγκίρε" του Χέρτζοκ. Τρία χρόνια πάνω σε ένα πλοίο που ακολουθεί μιαν άγνωστη μέχρι τότε πορεία, είναι πολύς καιρός. Για ένα άτομο άπληστο να μάθει σημαίνει καταιγισμό ερεθισμάτων και γνώσεων. Αν λοιπόν ανήκετε σε αυτούς που προτιμούν την "Οδύσσεια" του Ομήρου από την "Οδύσσεια του διαστήματος", αν η ανάγνωση ενός επικού αφηγήματος σας συγκινεί και σας μαγεύει, τότε σίγουρα "Το πρώτο ταξίδι γύρω από τον κόσμο" θα σας γοητεύσει.
