Οι Συνυπάρχοντες

Ο Αριστοτέλης Νικολαΐδης (1922-1996) γεννήθηκε στη Μυτιλήνη στις 25 Νοεμβρίου 1922. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής έλαβε ενεργό μέρος στην Αντίσταση και φυλακίσθηκε από τους κατακτητές. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στην ψυχιατρική. Το 1952 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Διαβαθμίσεις". Το 1954 υπέβαλε τη διδακτορική του διατριβή και έφυγε για το Παρίσι ως υπότροφος του γαλλικού κράτους. Το διάστημα 1956-1965 εργάστηκε ως ψυχίατρος στο εξωτερικό. Το 1966 ίδρυσε στην Αθήνα το Διεθνές Ίδρυμα Επιστημονικής Ορολογίας και Γλώσσας, που από το 1973 λειτουργεί και στη Γενεύη. Υπήρξε, επίσης, ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Γλωσσικού Ομίλου. Το 1967 κατέφυγε αυτοεξόριστος στις ΗΠΑ και στην Ελβετία, μέχρι το 1975, που επέστρεψε μόνιμα στην Ελλάδα. Την ίδια χρονιά εκδόθηκε και το μυθιστόρημά του "Η εξαφάνιση", που τιμήθηκε με το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος. Έργα του, μυθιστορήματα, ποιήματα και δοκίμια, μεταφράσθηκαν στα γαλλικά, γερμανικά, αγγλικά, ρωσικά, σουηδικά και σε άλλες γλώσσες.