Ούτε καλύτερος, ούτε χειρότερος… απλά διαφορετικός
Η ανάγκη δημιουργίας ενός προγράμματος ευαισθητοποίησης για τη διαφορετικότητα προήλθε τόσο από τις αλλαγές στην ελληνική κοινωνία όσο και από την έντονη απαίτηση των ίδιων των εκπαιδευτικών που έρχονται σε αμηχανία κάθε φορά που αντιμετωπίζουν τέτοια θέματα στο σχολείο. Tα παιδιά συχνά φέρονται σκληρά και στιγματίζουν άλλα παιδιά ή ενήλικες που παρουσιάζουν κάποια μικρή απόκλιση από το μέσο όρο (πάχος, χρώμα δέρματος, χαρακτηριστικά) ως «άρρωστο», «προβληματικό», «καημένο» κ.ο.κ. Αυτός ο στιγματισμός αυξάνει τα προβλήματα ένταξης των συγκεκριμένων ατόμων στο μαθητικό σύνολο.