Ο Ζιλ και η νύχτα
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που ένας λογοτέχνης ασχολείται με το φαινόμενο Ζιλ ντε Ραι. Η μοναδικότητά του και κυρίως το μυστήριο της προσωπικότητάς του είναι φυσικό να ερέθισαν την περιέργεια και να εξήψαν τη φαντασία των πάσης φύσεως καλλιτεχνών. Το "τέρας" που ονομάζεται Ζιλ ντε Ραι, αντίθετα με τον Σαντ που εύκολα θα υποστήριζε κανείς ότι ωχριά μπροστά του, είναι ένα πρόσωπο εντελώς άγνωστο στην Ελλάδα.
Ο Ούγκο Κλάους γεννήθηκε στην Μπριζ του Βελγίου το 1929. Σπούδασε υποκριτική στη Βασιλική Βελγική Ακαδημία Καλών Τεχνών. Το 1947 πήγε στη Γαλλία για να εργαστεί σε εργοστάσιο ζάχαρης. Στο Παρίσι γνωρίστηκε με τον Αντονέν Αρτώ, υπέρμαχο του σουρεαλισμού, ο οποίος τον επηρέασε με τις ιδέες του. Από το 1950 έζησε στο Παρίσι και στη Ρώμη. Στα τέλη της δεκαετίας του '70, οπότε και επέστρεψε μόνιμα στο Βέλγιο, εξέδωσε από τον δικό του εκδοτικό οίκο μια σειρά από βιβλία ποίησης σε συνδυασμό με οπτικοακουστικό υλικό. Ακολούθησαν ποιητικές συλλογές, θεατρικά έργα, μυθιστορήματα. Το διασημότερο βιβλίο του και αυτό που τον έκανε γνωστό στο διεθνές κοινό, ήταν το μυθιστόρημα "Η θλίψη του Βελγίου" (1983, ελλ. εκδ. "Καστανιώτης" 2002) -ένα σκοτεινό, πολυεπίπεδο χρονικό της πατρίδας του κατά τη ναζιστική κατοχή και την περίοδο που ακολούθησε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το μυθιστόρημά του "Οι φήμες" (ελλ. εκδ. "Καστανιώτης" 1999) τιμήθηκε με το Αριστείο καλύτερου ευρωπαϊκού μυθιστορήματος το 1998. Επέλεξε ο ίδιος τη στιγμή του τέλους του, με τη μέθοδο της ευθανασίας, στις 19 Μαρτίου 2008 -με νόμιμο τρόπο, σε ένα νοσοκομείο της Αμβέρσας- μην αντέχοντας τη σωματική και ψυχική ταλαιπωρία του Αλτσχάιμερ, από το οποίο υπέφερε.