Ο ευαίσθητος εαυτός
Η Μέριλιν Μονρόε δε γνώρισε τη στοργή στην παιδική της ηλικία. Δεν μπόρεσε να αποδράσει. Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, αντιθέτως, μπόρεσε να ξαναζωντανέψει.
Το συναίσθημα είναι μια ανάγκη τόσο ζωτική, που, όταν κανείς το στερείται, μένει προσκολλημένος έντονα σε κάθε γεγονός που ξανανάβει μια σπίθα ζωής μέσα του, όποιο κι αν είναι το αντίτιμο.
Όσοι αρνούνται να μείνουν αιχμάλωτοι μιας τραυματικής ρήξης οφείλουν να απαλλαγούν από αυτή για να επανέλθουν στη ζωή. Την καθιστούν μάλιστα εργαλείο για να αποσπάσουν ευτυχία.
Ο Boris Cyrulnik (γεν. 1937) είναι γάλλος επιστήμονας της συμπεριφοράς, ψυχαναλυτής και νευροψυχίατρος. Γεννήθηκε στο Μπορντώ από γονείς εβραίους ρωσο-πολωνικής καταγωγής. Οι γονείς του εκτοπίστηκαν το 1942 και εξοντώθηκαν από τους Ναζί, ενώ ο ίδιος γλίτωσε τη σύλληψη την τελευταία στιγμή, το 1944, χάρη στη δασκάλα του που τον έκρυψε. Σπούδασε ιατρική, ενδιαφέρθηκε όμως νωρίς για τη βιολογία, επηρεασμένος από το έργο του εντομολόγου Henri Fabre. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του τα ενδιαφέροντά του -και η φήμη του- συνέχισαν να διευρύνονται: ψυχολογία, νευρολογία, ψυχανάλυση, πολιτική. Έχει γράψει τα βιβλία: "Μemoire de singe et paroles d’homme", 1998, "Les vilains petits canards", 2001, "Un merveilleux malheur", 2002, "Le Murmure des fantomes", 2003, (ελλ. έκδοση: "Ο ευαίσθητος εαυτός", Λιβάνης, 2005), "Parler d’amour au bord du gouffre", 2004, "De chair et d'ame", 2006.
