Η μελέτη του Δανιήλ Μανίν (1804-1857), του τελευταίου Δόγη της Βενετίας (1848-49), αποτελεί πολύτιμη και αναντικατάσταση πηγή για τη μελέτη του βενετικού δικαίου. Ο Μανίν προσφέρει μία περιεκτική σύνοψη των βενετικών Στατούτων (Statuta), δηλαδή των συλλογών νόμων που εξέδωσε η κεντρική διοίκηση της Βενετικής Δημοκρατίας από το 1242 έως το 1729. Συγκεκριμένα, εξετάζει το οικογενειακό δίκαιο, την εξ αδιαθέτου κληρονομία, τα συμβόλαια και τις παραγραφές, τους εμπορικούς και ναυτιλιακούς κώδικες, τους τιμαριωτικούς κώδικες και τους ποινικούς και δικονομικούς νόμους.
Η μελέτη του Δανιήλ Μανίν (1804-1857), του τελευταίου Δόγη της Βενετίας (1848-49), αποτελεί πολύτιμη και αναντικατάσταση πηγή για τη μελέτη του βενετικού δικαίου. Ο Μανίν προσφέρει μία περιεκτική σύνοψη των βενετικών Στατούτων (Statuta), δηλαδή των συλλογών νόμων που εξέδωσε η κεντρική διοίκηση της Βενετικής Δημοκρατίας από το 1242 έως το 1729. Συγκεκριμένα, εξετάζει το οικογενειακό δίκαιο, την εξ αδιαθέτου κληρονομία, τα συμβόλαια και τις παραγραφές, τους εμπορικούς και ναυτιλιακούς κώδικες, τους τιμαριωτικούς κώδικες και τους ποινικούς και δικονομικούς νόμους. Η ισχύς και σημασία (για την ελληνική ιστορία) της βενετικής νομοθεσίας δεν σταματά με την κατάλυση της βενετικής κυριαρχίας στην Επτάνησο το 1797. Η αστική νομοθεσία των Βενετών συνέχισε να ισχύει στο Ιόνιον Κράτος μέχρι την έκδοση του Ιόνιου Αστικού Κώδικα το 1841, ο οποίος μάλιστα ενσωμάτωσε πολλές διατάξεις της βενετικής νομοθεσίας. Η μετάφραση της σύνοψης του Μανίν (το πρωτότυπο γράφτηκε στα ιταλικά το 1848) στα ελληνικά εμπλουτίζεται με κατατοπιστική εισαγωγή, σημειώσεις και παραπομπές του Κερκυραίου νομομαθούς (και μεταφραστή) Μιχαήλ Ιδρωμένου. Η αναστατική έκδοση περιλαμβάνει γενικό ευρετήριο νομικών όρων, δημοσίων θεσμών, προσώπων και τόπων.
