[...] Αυτό το βιβλίο, έχει σαν στόχο, να δώσει λιτά, με προσπάθεια σφαιρικότητας και κατανοητά, όλα όσα δεν μπορούσαν να κοινοποιηθούν με άλλο τρόπο.
Κάποιες σκέψεις μου, που δεν έχουν το χαρακτήρα της "ορθοδοξίας" και που αναφέρονται σε ζητήματα αισθητικής, καθώς και θεωρίας του μοντάζ, ως και η πρακτική που εφάρμοσα, είναι απόρροιες μακρόχρονης μελέτης, έρευνας και πειραματισμού στο μοντάζ και μαζί με τα παραδεγμένα, αποτελούν την ύλη τούτου του κειμένου.
[...] Αυτό το βιβλίο, έχει σαν στόχο, να δώσει λιτά, με προσπάθεια σφαιρικότητας και κατανοητά, όλα όσα δεν μπορούσαν να κοινοποιηθούν με άλλο τρόπο.
Κάποιες σκέψεις μου, που δεν έχουν το χαρακτήρα της "ορθοδοξίας" και που αναφέρονται σε ζητήματα αισθητικής, καθώς και θεωρίας του μοντάζ, ως και η πρακτική που εφάρμοσα, είναι απόρροιες μακρόχρονης μελέτης, έρευνας και πειραματισμού στο μοντάζ και μαζί με τα παραδεγμένα, αποτελούν την ύλη τούτου του κειμένου.
Δεν υπάρχει καμιά φιλοδοξία επιπλέον, όπως π.χ. να αυτοπαρουσιαστώ και αυτοπροβληθώ σαν "αισθητικός" ή "θεωρητικός" του μοντάζ, αφού τέτοιες ετικέτες δε μου είναι πια χρήσιμες. Όσα γνώρισα, αυτά ομολογώ, με έκθεσή τους, σε τούτη τη διατριβή. [...]
Τάκης Δαυλόπουλος
Ο σκηνοθέτης, μοντέρ και ποιητής Τάκης Δαυλόπουλος γεννήθηκε στο Αίγιο το 1943. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στη Σχολή Κ. Φωτεινού και Ειρ. Καλκάνη. Δούλεψε σαν μοντέρ με τους σκηνοθέτες του Νέου Ελληνικού Προοδευτικού Κινηματογράφου στη δεκαετία του '70 (Θ. Αγγελόπουλο, Π. Βούλγαρη, Τ. Ψαρρά, Ν. Αλευρά, Ν. Παναγιωτόπουλο, Μ. Μανουσάκη, κ.ά.).
Εργάστηκε σ' όλα τα είδη του μοντάζ και περισσότερες από 200 ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους, πέρασαν από το τραπέζι του μοντάζ του Δαυλόπουλου.
Έγραψε σενάρια για ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους. Το 1975 η μικρού μήκους ταινία του (σενάριο και σκηνοθεσία δική του) "Συμπτώσεις μιας διαδρομής", βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το 1979 του χορηγήθηκε τιμητική σύνταξη λογοτέχνη από το Υπουργείο Πολιτισμού. Το 1980 η Ακαδημία Αθηνών τον βράβευσε για το ποιητικό του έργο "Η πολιτεία που φεύγει".