Tα ναυάγια συνήθως συγκαταλέγονται στις πιο δραματικές ανθρώπινες τραγωδίες. Η ξαφνική μετάπτωση της τύχης των αμέριμνων επιβατών ενός πλοίου οι οποίοι, συχνά χωρίς καλά-καλά να καταλάβουν πώς, βρίσκονται έρμαια της θάλασσας (συνήθως μάλιστα σε συνθήκες έντονης κακοκαιρίας), πάντοτε συγκινούσε την κοινή γνώμη και «στοίχειωνε» τη λαϊκή φαντασία. Ο αριθμός των σημαντικών ναυαγίων που αναφέρονται στην Ιστορία είναι πολύ μεγάλος. Παρά ταύτα, για ελάχιστα από αυτά διαθέτουμε ακριβείς πληροφορίες οι οποίες θα επέτρεπαν τον προσδιορισμό των συγκυριών που τα προκάλεσαν.
Στο βιβλίο αυτό, το δέκατο της σειράς Παγκόσμια Ιστορία, εξετάζονται οι περιπτώσεις πέντε πασίγνωστων ναυαγίων για τα οποία υπάρχουν αρκετά λεπτομερή στοιχεία. Το πρώτο αφορά το "Βάζα", ναυαρχίδα του βασιλικού σουηδικού στόλου που βυθίσθηκε άδοξα στο λιμάνι της Στοκχόλμης το 1628. Τα τέσσερα άλλα ναυάγια που εξετάζονται στη συνέχεια αποτελούν τις πιο συγκλονιστικές ναυτικές τραγωδίες του 20ού αιώνα και αφορούν τη βύθιση του αμερικανικού υπερωκεανίου «Τιτανικός» το 1912, του αμερικανικού υπερωκεανίου «Λουζιτάνια» το 1915 (κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου), του γερμανικού επιβατηγού πλοίου «Βίλχελμ Γκούστλοφ» το 1945 και, τέλος, του σουηδικού φέρυ μπόουτ «Εστόνια» στη Βαλτική, το 1994. Μέσα από μαρτυρίες επιβατών και κείμενα της εποχής αναβιώνουν οι τραγικές στιγμές της βύθισης αυτών των "γιγάντων της θάλασσας" η απώλεια των οποίων συμπαρέσυρε στον υγρό τάφο χιλιάδες ψυχές. Παράλληλα, ο συγγραφέας παραθέτει άγνωστες πτυχές και εξετάζει ορισμένες διφορούμενες ερμηνείες των γεγονότων. Το έργο συνοδεύεται από σπάνιες εικόνες εποχής.
