Η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνικής αποτελεί ως γνωστόν ένα από τα κεντρικά γνωρίσματα του νεώτερου δυτικού πολιτισμού. Η ιστορικά πρωτοφανής αυτή εξέλιξη μας αναγκάζει να σκεφτούμε εξ αρχής πάνω στη φύση του ανθρώπου ως δημιουργού εργαλείων και πάνω στη σχέση της ανθρώπινης φύσης με τη φύση που την περιβάλλει. Απ' αυτή τη διπλή σκοπιά διαπραγματεύεται ο Moscovici το πρόβλημα του συναρπαστικού βιβλίου του. Ανατρέχει χρονικά πολύ πιο πίσω από τη νεώτερη Ευρώπη για να φωτίσει γενετικά τα γνωρίσματα και τις απαρχές της τεχνικής δημιουργίας.
Η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνικής αποτελεί ως γνωστόν ένα από τα κεντρικά γνωρίσματα του νεώτερου δυτικού πολιτισμού. Η ιστορικά πρωτοφανής αυτή εξέλιξη μας αναγκάζει να σκεφτούμε εξ αρχής πάνω στη φύση του ανθρώπου ως δημιουργού εργαλείων και πάνω στη σχέση της ανθρώπινης φύσης με τη φύση που την περιβάλλει. Απ' αυτή τη διπλή σκοπιά διαπραγματεύεται ο Moscovici το πρόβλημα του συναρπαστικού βιβλίου του. Ανατρέχει χρονικά πολύ πιο πίσω από τη νεώτερη Ευρώπη για να φωτίσει γενετικά τα γνωρίσματα και τις απαρχές της τεχνικής δημιουργίας. Ανασυγκροτείται έτσι μια διαδικασία, μέσα στην οποία άνθρωπος και φύση μεταβάλλονται παράλληλα, και χάνει τη σημασία της η αντιπαράθεση ιστορικού ανθρώπου και ανιστορικής φύσης: ο άνθρωπος δημιουργεί τη δική του ιστορία, συνάμα όμως, με την επέμβασή του, γράφει και την ιστορία της φύσης, δίνει στη φύση ιστορική διάσταση. Η διαδικασία τούτη επιταχύνεται από τον 16ο αι. και το βιβλίο περιγράφει την επιτάχυνση σε πολλαπλά επίπεδα, δείχνοντας συνάμα τους εσωτερικούς τους δεσμούς: ο τεχνίτης και ο μηχανικός, ο φιλόσοφος και ο φυσικός επιστήμονας συμβάλλουν, καθένας με τον τρόπο του, στη διαμόρφωση μιας νέας, της μηχανικής κοσμοεικόνας, η οποία έχει ήδη ολοκληρωθεί, όταν αρχίζει η βιομηχανική επανάσταση, ακολουθούμενη με τη σειρά της από τη νέα επιστημονική επανάσταση του 19ου αι. Η κατάσταση όπου βρισκόμαστε στα τέλη του 20ού αι. εξετάζεται με αφετηρία τα προβλήματα της ανθρωπιστικής παιδείας, της πολιτικής τεχνολογίας και της οικολογίας.
Ο Serge Moscovici γεννήθηκε στη Βράιλα της Ρουμανίας το 1925. Μετά το 1964 άρχισε να διδάσκει στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales του Παρισιού, όπου και έγινε Directeur d' Etudes. Από τα έργα του: "La societe contre nature" (Η κοινωνία ενάντια στη φύση) (1972)· "Psychologie des minorites actives" (Ψυχολογία των ενεργών μειοψηφιών) (1979)· "L' Age des foules" (Η εποχή των όχλων) (1991)· "Psychologie sociale" (Κοινωνική ψυχολογία) (1992).
