Το παρόν εγχειρίδιο, περιέχει μια εκτενή αναφορά στα υλικά που χρησιμοποιούνται για την ανακαίνιση και την επισκευή των κτιρίων περιγράφει τον τρόπο εφαρμογής των βασικότερων μη-καταστροφικών μεθόδων, οι οποίες χρησιμοποιούνται κατά τον επιτόπιο ποιοτικό έλεγχο των υλικών δόμησης των κτιριακών έργων.
Απευθύνεται κυρίως στους μηχανικούς οι οποίοι απασχολούνται με την ανακαίνιση και αποκατάσταση κτιριακών έργων ή τον ποιοτικό έλεγχο των υλικών των κατασκευών.
Το παρόν εγχειρίδιο, περιέχει μια εκτενή αναφορά στα υλικά που χρησιμοποιούνται για την ανακαίνιση και την επισκευή των κτιρίων περιγράφει τον τρόπο εφαρμογής των βασικότερων μη-καταστροφικών μεθόδων, οι οποίες χρησιμοποιούνται κατά τον επιτόπιο ποιοτικό έλεγχο των υλικών δόμησης των κτιριακών έργων.
Απευθύνεται κυρίως στους μηχανικούς οι οποίοι απασχολούνται με την ανακαίνιση και αποκατάσταση κτιριακών έργων ή τον ποιοτικό έλεγχο των υλικών των κατασκευών.
Ορισμένες από τις μεθόδους οι οποίες περιγράφονται στο παρόν εγχειρίδιο, βασίζονται σε απλές αρχές της φυσικής και της μηχανικής των υλικών και είναι εύκολες στην εφαρμογή τους, ενώ άλλες βασίζονται σε πολύπλοκες αρχές και η εφαρμογή τους απαιτεί εκλεπτυσμένες συσκευές και εξειδικευμένο προσωπικό.
O πειραματικός ποιοτικός έλεγχος των υλικών κατασκευής ενός υπό αποκατάσταση κτιρίου είναι απαραίτητος και για την ορθή εκτίμηση της στατικής και δυναμικής συμπεριφοράς από στατικό μηχανικό, ο οποίος έχοντας στην διάθεσή του τα στοιχεία της υφιστάμενης κατάστασης των υλικών του κτιρίου, θα εκπονήσει με ακρίβεια την απαραίτητη στατική μελέτη για την πιστοποίηση της στατικής επάρκειας του κτιρίου με βάση τα δεδομένα και τις παραδοχές της εκάστοτε ισχύουσας νομοθεσίας.
Ο Παναγιώτης Α. Κακαβάς είναι διπλωματούχος Χημικός Μηχανικός (με έπαινο 2003) από το Πολυτεχνείο Πατρών και Πτυχιούχος Φυσικός (με άριστα 1979) από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Έχει μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας στο Los Angeles των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Συγκεκριμένα έλαβε μεταπτυχιακούς τίτλους στη Φυσική, (1981) Χημική Μηχανική, (1983) και Εφαρμοσμένα Μαθηματικά (1985). Εκπόνησε στο ίδιο πανεπιστήμιο τη διδακτορική του διατριβή σε θέματα δομικής ακεραιότητας υλικών (1987), στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών.
Συνεργάστηκε επί σειρά ετών με το Πολυτεχνείο Πατρών, τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών και Αεροναυπηγών και από το 2003 είναι μόνιμος καθηγητής εφαρμογών στο Α.Τ.Ε.Ι. Πάτρας.
Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά με κριτές και έχει παρουσιάσει εργασίες σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια σε θέματα υλικών. Επίσης έχει ασχοληθεί με τον ποιοτικό έλεγχο των υλικών και κατασκευών και έχει εκπονήσει μελέτες σ' αυτόν τον τομέα.
