Τη μέρα που με υιοθέτησε ο Λακάν

Κάθησα, ήρεμος και αποφασισμένος, στην άκρη του ντιβανιού. Ο Λακάν εξεπλάγη: "Τι συμβαίνει;" "Θέλω να σας μιλήσω ενώπιος ενωπίω, αυτή τη φορά". "Εντάξει, σας ακούω!" Κάθησε απέναντί μου. Φαινόταν πολύ συγκινημένος, ίσως ανήσυχος. Οι λέξεις πετάγονταν από το στόμα μου, κόβοντας σα μαχαίρι, λέγοντας την απόλυτη αλήθεια. Τι είπα εκείνη τη μέρα; Ένα μεγάλο παράπονο ίσως, βγήκε από την απέραντη απόγνωσή μου. Με άκουγε με την ίδια αλήθεια. Ούτε εγώ, ούτε αυτός το χαιρόμασταν ιδιαίτερα. Κάτι από τη ζωή και το θάνατο βρισκόταν σε αντιπαράθεση". Το κείμενο αυτό είναι η αφήγηση, σχεδόν μυθιστορηματική, μιας εμπειρίας που άλλαξε ριζικά τη ζωή του συγγραφέα της. Το 1969, κι ενώ ο γεωπόνος, ο Gerard Haddad συναντά τον Ζακ Λακάν και ξεκινά μαζί του ψυχανάλυση. Αυτή η περιπέτεια θα διαρκέσει έντεκα χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων θα πραγματοποιηθεί μια μεταμόρφωση. Για πρώτη φορά, από το Φρόυντ, ένας ψυχαναλυτής τολμά να αφηγηθεί την προσωπική του ανάλυση. Μας δίνει μια μοναδική μαρτυρία της τόσο αμφιλεγόμενης πρακτικής του Λακάν στον οποίο ωστόσο ο συγγραφέας αποτίει φόρο τιμής.