Το βυσσινί φουστάνι
Δε θ' αποχτήσω ποτέ την αντοχή εκείνων των μανάδων που γεννούσανε απάνω στο τραπέζι ή ανάμεσα σε δύο καρέκλες, όπως γεννήθηκα κι εγώ. Δε θ' αποχτήσω ποτέ την αντοχή εκείνων των γυναικών που σήκωναν στην Κατοχή τους πεθαμένους απ' την πείνα, γιατί είχανε πιότερη δύναμη από τους άντρες. Σε όλη τους τη ζωή προετοιμάζονταν για ένα οδυνηρό τοκετό.
(προμετωπίδα του βιβλίου)
Η Λουκρητία Δούναβη γεννήθηκε το 1942 στη Σύρο. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1970, δημοσιεύοντας ποιήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: "Ελάτε άνθρωποι" (Νέα Σκέψη, 1976), "Βροχότοπος" (Δίδυμοι, 1978), "Μπαλκόνι στην Ερμούπολη" (Φιλιππότης, 1987), "Αλάτι στις λακκούβες" (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2009), καθώς και το αφήγημα "Η Αγία Συνάδελφος" (Κέδρος, 1998), τη σειρά αφηγημάτων με τίτλο "Το βυσσινί φουστάνι" (Γκοβόστης, 1992, Το Ροδακιό, 2001), και αυτή με τίτλο "Φωνές του σώματος" (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2009). Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί και δημοσιευτεί στην Αγγλία και την Αίγυπτο.
RELATED
10 ατελείωτες ώρες
Στην ανατολή του ήλιου
Στο κάτω-κάτω της γραφής
Στ' αχνάρια του πεπρωμένου
Σαλιγκάρι στην πέτρα
Προσκέφαλο με φύλλα λεμονιάς
Πού ζει ο λύκος;
Περιπλάνηση στον κόσμο
Όλα είναι ένα ψέμα
Οι παλιοί συμμαθητές
Ο συμβολαιογράφος
Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο
