Η τριτοβάθμια εκπαίδευση, τέτοια που έχει διαμορφωθεί στις μέρες μας, παρουσιάζει την εικόνα μιας νέας, ασαφούς και ρευστής πραγματικότητας. Δίπλα στα καθιερωμένα εκπαιδευτικά σχήματα παρουσιάζονται ολοένα νέα, πολλά από τα οποία παραμένουν ακόμα άτυπα. Ο χώρος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης διευρύνεται σταθερά και γίνεται ολοένα πιο σύνθετος. Η ανάγκη διαμόρφωσής του σε ένα ενιαίο σύνολο, ώστε να είναι σαφείς οι δυνατότητες που προσφέρει και οι συνδέσεις του με την κοινωνία και την οικονομία, καθίσταται πια πιεστική.
Η τριτοβάθμια εκπαίδευση, τέτοια που έχει διαμορφωθεί στις μέρες μας, παρουσιάζει την εικόνα μιας νέας, ασαφούς και ρευστής πραγματικότητας. Δίπλα στα καθιερωμένα εκπαιδευτικά σχήματα παρουσιάζονται ολοένα νέα, πολλά από τα οποία παραμένουν ακόμα άτυπα. Ο χώρος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης διευρύνεται σταθερά και γίνεται ολοένα πιο σύνθετος. Η ανάγκη διαμόρφωσής του σε ένα ενιαίο σύνολο, ώστε να είναι σαφείς οι δυνατότητες που προσφέρει και οι συνδέσεις του με την κοινωνία και την οικονομία, καθίσταται πια πιεστική. Ποια θέση θα καταλάβουν τα πανεπιστήμια στο νέο σχήμα που διαμορφώνεται; Ποιος θα είναι ο ρόλος τους στη νέα κοινωνία που αναδύεται από τις διαδικασίες που εκτυλίσσονται μπρος στα μάτια μας; Αυτά είναι τα κεντρικά ερωτήματα που απασχολούν τα κείμενα που έχουν συγκεντρωθεί εδώ και τα οποία επιδιώκουν δύο κύριους σκοπούς. να επισημάνουν, πρώτον, ορισμένες καταστάσεις και ορισμένα ζητήματα κεντρικής σημασίας για τα Πανεπιστήμια. Να υπογραμμίσουν, δεύτερον, την ανάγκη τα Πανεπιστήμια να διατυπώσουν άποψη γύρω από τα ζητήματα αυτά, να αρθρώσουν το δικό τους λόγο και να χαράξουν τη δική τους εκπαιδευτική πολιτική, αν θέλουν να κρατήσουν τη θέση τους στην πνευματική πρωτοπορία στα πλαίσια ενός ευρύτερου, ανοικτού και ευέλικτου συστήματος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
