Το παπαδοπαίδι

Ο Χοσέ Δονόσο γεννήθηκε το 1924 στο Σαντιάγο της Χιλής, στους κόλπους μιας οικογένειας γιατρών και δικηγόρων. Φύση ανήσυχη από τη νεαρή του ηλικία, θα διακόψει για ένα διάστημα τις σπουδές του, για να τις ολοκληρώσει, μετά από πολλές περιπλανήσεις, στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Χιλής και του Πρίνστον. Έκανε πολλές δουλειές και έζησε κατά διαστήματα στο Μπουένος Άιρες, στο Μεξικό, στις Ηνωμένες Πολιτείες και για πολλά χρόνια στην Ισπανία. Το 1981 επιστρέφει στη Χιλή, όπου παρέμεινε ως το θάνατό του, το 1996, σε ηλικία 71 ετών. Την πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα την κάνει το 1955 με μια συλλογή διηγημάτων: "Οι παραθεριστές και άλλα διηγήματα". Ακολουθούν τα μυθιστορήματα: "Στέψη" (1957), το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο του Ιδρύματος Ουίλιαμ Φόκνερ, "Αυτή την Κυριακή" (1966), "Ο τόπος δίχως σύνορα" (1967), "Το άσεμνο πουλί της νύχτας" (1970), με το οποίο κάνει ένα σημαντικό άλμα στο έργο του, "Η μυστηριώδης εξαφάνιση της μαρκησίας του Λόρια" (1980), "Οι βαθύπλουτοι Βεντούρα και οι ανθρωποφάγοι" (1978), "Απόγνωση" (1986), "Ταρατούτα" (1990). Έχει γράψει επίσης και το δοκίμιο "Προσωπική ιστορία του 'boom'" (1977), πολύτιμο βιβλίο για τους μελετητές της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας.