"Εκείνο που πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα εδώ, γιατί είναι κρίσιμο, είναι ότι στην εξίσωση 4α διανέμεται μόνο ο τόκος, ενώ το κεφάλαιο Ρ εμφανίζεται ως "κοινόχρηστο κτήμα " ανθρώπου και άλλων χρηστών. Κατά τη μεταφορά, όμως, αυτού του φυσικού νόμου στις συναλλακτικές συνήθειες του ανθρώπου - δηλαδή, μπορούμε να πούμε, κατά τη μετατροπή της Φυσικής σε Οικονομική επιστήμη - αναδύεται διάκριση τόσο του τόκου όσο και του κεφαλαίου σε μερίδια μόνο ανθρώπων μέσω διάκρισης ορίων ιδιοκτησιών επί του εδάφους.
"Εκείνο που πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα εδώ, γιατί είναι κρίσιμο, είναι ότι στην εξίσωση 4α διανέμεται μόνο ο τόκος, ενώ το κεφάλαιο Ρ εμφανίζεται ως "κοινόχρηστο κτήμα " ανθρώπου και άλλων χρηστών. Κατά τη μεταφορά, όμως, αυτού του φυσικού νόμου στις συναλλακτικές συνήθειες του ανθρώπου - δηλαδή, μπορούμε να πούμε, κατά τη μετατροπή της Φυσικής σε Οικονομική επιστήμη - αναδύεται διάκριση τόσο του τόκου όσο και του κεφαλαίου σε μερίδια μόνο ανθρώπων μέσω διάκρισης ορίων ιδιοκτησιών επί του εδάφους. Η διάκριση αυτή σημαίνει, βέβαια, αδιαφορία τον ανθρώπου για τα δικαιώματα των άλλων δικαιούχων. Είναι, σαφώς, μια ανθρωποκεντρική θεώρηση των εδαφικών πόρων. Το γεγονός, όμως, ότι ο άνθρωπος εξαναγκάζεται να αναλίσκει έργο (δαπάνες, κόπο) για να προστατεύει τις καλλιέργειες του από "εχθρούς" δηλαδή από "άλλους χρήστες", σημαίνει ότι, κατά φυσική επιταγή, οι άλλοι χρήστες παραβλέπουν τις οικονομικές ρυθμίσεις του ανθρώπου, συνεχίζουν να εννοούν τη Γη "κοινόχρηστο κτήμα " και επιβάλλουν έμμεσα τα δικαιώματα τους. Υπ' αυτήν την έννοια, η ανάλωση έργου για προστασία σημαίνει "έμμεση επιστροφή στη Φύση αδικαιολογήτως εισπραχθέντος δικαιώματος άλλων χρηστών". Συνεπώς, η Οικονομική δεν ανατρέπει τελικά τους νόμους της Φυσικής -θα ήταν αδύνατο άλλωστε...- δεν παύει, όμως, η παραπάνω επιλογή της να συνιστά επικίνδυνη κεφαλαιώδη ασάφεια για πάσης φύσεως οικολογικές αναλύσεις. Αυτήν ακριβώς την ασάφεια διαλύει η Υλοχρηστική θεωρία, έχοντας οδηγό της μια πλειάδα γνωστών προτάσεων της Φυσικής και των Μαθηματικών και ένα πρωτοτύπως εισαγόμενο από την ίδια αξίωμα, την Ομοιοπαθητική αρχή (βλ. σελ. 59)".
"Δυστυχώς, το διεθνές Οικολογικό Κίνημα φαίνεται, ότι δεν συνέλαβε με επάρκεια αυτό το κριτήριο και την εναντιόδρομη λειτουργία του. Έτσι, θεώρησε τον άνθρωπο ως περίπου αφύσικο στοιχείο, οδηγήθηκε σε ακραία αντιανθρωποκεντρική φιλοσοφία, και αξίωσε σχεδόν γενικό πρασίνισμα της Γης με δάση. Ακριβώς σε αυτήν τη λάθος σύλληψη οφείλει να αποδοθεί η αποτυχία της μεγαλύτερης μέχρι σήμερα διεθνούς οικολογικής πρωτοβουλίας, που θα μείνει στην Ιστορία με το όνομα "Πρωτόκολλο του Κυότο ".
