Φωκίων

Ο Ζήσης Σκάρος γεννήθηκε στα Κανάλια της Δυτικής Θεσσαλίας το 1917. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Στα Γράμματα πρωτοπαρουσιάστηκε το 1938 με τη νουβέλα "Οι δυνατοί". Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, πιάστηκε από τους Γερμανούς και κλείστηκε στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. Από κει μεταφέρθηκε στις κλούβες τραίνων, βαγόνια-ασπίδες, μπροστά από την ατμομηχανή, στις επιθέσεις των ανταρτών. Από αυτή την εμπειρία έγραψε το χρονικό "Οι κλούβες". Άλλα έργα του "Χαραυγή", διηγήματα, "Το ταξίδι της φιλίας", εντυπώσεις, "Οι ρίζες του ποταμού", μυθιστόρημα (κρατικό βραβείο), "Το κορίτσι με το σαντούρι", διηγήματα, "Κρίσιμη καμπή", μυθιστόρημα, "Ο κόσμος των ελπίδων", μυθιστόρημα κ.ά. Κατά τη δικτατορία έζησε αυτοεξόριστος στη Ρώμη και στις Βρυξέλλες και το 1969 εκλέχτηκε πρόεδρος του κεντρικού συμβουλίου των Ελληνικών Αντιδικτατορικών Επιτροπών. Από το 1977 έως το 1982 διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.