Φύση και άνθρωπος στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία
«Φύσις» για τους Αρχαίους Έλληνες, είναι η «ολότητα πάντων» όσων υπάρχουν, την οποία συνέχουν η «φιλία», η «κοσμιότητα», η «Δίκη», η «τάξη», το «μέτρον», η «αρμονία», ο «λόγος». Έτσι η «Φύση» είναι «κόσμος». Μέσα στον «κόσμο» της Φύσης αναπόφευκτα ζει ο άνθρωπος ως το μόνον ιδιαίτερο ον. Αυτός δε ο «κόσμος» είναι «χορηγός» και «διδάσκαλος» του ανθρώπου προς ευδαιμονία. Αυτή την ευδαιμονία κατορθώνει ο άνθρωπος, όταν σέβεται τον «κόσμο» της Φύσης.