Χαρίλαος Φλωράκης και λαϊκό κίνημα

Πολλές φορές, τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια, με βασάνιζε η σκέψη να καταθέσω κι εγώ σε ένα βιβλίο τις εμπειρίες μου από τους αγώνες του λαϊκού κινήματος, όπως κάναν άλλοι σύντροφοι. Προς την κατεύθυνση αυτή με πίεζαν και πολλοί συναγωνιστές μου και σύντροφοι. Όμως, δίσταζα. Δεν το αποφάσιζα και όλο το ανέβαλα. Οι δισταγμοί μου δεν ήταν αδικαιολόγητοι. Είχα επίγνωση των δυσκολιών που έχει μια παρόμοια προσπάθεια, δηλαδή να καταγράψει κανένας την αγωνιστική πορεία εφτά και πλέον δεκαετιών μέσα στο λαϊκό κίνημα όταν μάλιστα λόγω χαρακτήρα και αντικειμενικών δυσκολιών δεν το θεωρούσα εύκολο ακόμα και μπορετό. Κοντά στα άλλα δεν είχα κρατήσει προσωπικό ημερολόγιο. Δεν είχα αξιόλογο προσωπικό αρχείο. Ακόμα πολλοί συναγωνιστές μου, με τους οποίους θα διασταύρωνα στοιχεία, είχαν πεθάνει. Είναι γνωστό, άλλωστε, πως με το πέρασμα του χρόνου η μνήμη ξεθωριάζει. [...] Εδώ και αρκετά χρόνια ήρθε και με βρήκε ο φίλος δημοσιογράφος Χρ. Θεοχαράτος και μου έθεσε υπόψη ένα σκαρίφημα με αντικείμενο την πορεία μου μέσα στο λαϊκό κίνημα και μου εξήγησε ποιες θα είναι οι κύριες πηγές της εργασίας. Χωρίς πολλές επιφυλάξεις του είπα πως το σκαρίφημά του με βρίσκει σύμφωνο. Κάπως κι εγώ έτσι σκεφτόμουνα να στήσω τις εμπειρίες και τις σκέψεις μου. Και του πρόσθεσα πως η δομή μιας τέτοιας εργασίας προϋποθέτει όχι μόνο χρόνο, αλλά κυρίως στενή συνεργασία. Του έδωσα, μάλιστα, και όσες σημειώσεις είχα. Η συνεργασία μας κράτησε χρόνια και όταν μου έφερε στοιχειοθετημένα τα δοκίμια του Α΄ τόμου ομολογώ ότι ήταν στο πνεύμα της συνεργασίας μας και ότι πολύ λίγα πράγματα χρειάστηκε να συμπληρώσω ή να διορθώσω. Την όλη εργασία τη βρήκα έντιμη και ντοκουμενταρισμένη, τη θεωρώ ένα καλό βοήθημα για τους νεότερους που δεν γνωρίζουν τους αγώνες του λαϊκού κινήματος και που οφείλουν να τους γνωρίσουν, αφού και σήμερα η νέα τάξη απειλεί τα δημοκρατικά κεκτημένα του λαού μας, όπως τα απειλούσε και τότε ο φασισμός και ύστερα ο ιμπεριαλισμός. (από τον πρόλογο του βιβλίου)