Αντί για εισαγωγή ξεκινάω τη βιογραφία του Άρη Ν. Πουλιανού, με την παραπάνω διήγηση - περιγραφή από τα παιδικά τον χρόνια. Με συνεπήρε αμέσως και με συγκίνησε από την πρώτη φορά που την άκουσα. Εξάλλου έτσι ένιωσα όλα τα χρόνια κοντά του, ότι δηλαδή στη ζωή του πάντα τραβούσε ένα κρόκο. Και τώρα στα 80 του τον ίδιο κρόκο τραβάει παλληκαρίσια κι ας του στέκονται εμπόδιο κάποιοι σπουδαιοφανείς, που μάταια προσπαθούν να κλέψουν λίγη από τη δόξα και τη λεβεντιά του Άρη.
Αντί για εισαγωγή ξεκινάω τη βιογραφία του Άρη Ν. Πουλιανού, με την παραπάνω διήγηση - περιγραφή από τα παιδικά τον χρόνια. Με συνεπήρε αμέσως και με συγκίνησε από την πρώτη φορά που την άκουσα. Εξάλλου έτσι ένιωσα όλα τα χρόνια κοντά του, ότι δηλαδή στη ζωή του πάντα τραβούσε ένα κρόκο. Και τώρα στα 80 του τον ίδιο κρόκο τραβάει παλληκαρίσια κι ας του στέκονται εμπόδιο κάποιοι σπουδαιοφανείς, που μάταια προσπαθούν να κλέψουν λίγη από τη δόξα και τη λεβεντιά του Άρη.
Μια και θ' ασχοληθούμε με τη ζωή ενός ανθρωπολόγου, θα πάμε πίσω στις ρίζες του, με παρόμοιο τρόπο που κι εκείνος ερευνά τις απαρχές του ανθρώπινου γένους. Ο ανθρωπολόγος βέβαια φτάνει κάμποσα εκατομμύρια χρόνια πριν. Εμείς θα πάμε πίσω μερικούς μόνο αιώνες, ξετυλίγοντας το γενεαλογικό του δέντρο, θα εξερευνήσουμε το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε και ανδρώθηκε, αυτό που τον επηρέασε στα πρώτα του βήματα. Περπατώντας μαζί το μονοπάτι της ζωής του, θα κάνουμε κοινό μας κτήμα το τεράστιο επιστημονικό του έργο που τίμησε την Ελλάδα και την ανέβασε ακόμα περισσότερο.
Για τον Άρη έχω ακούσει πολλές αφηγήσεις από φίλους, συνεργάτες, αλλά και συγγενείς όπως τον Δημήτρη και τον Αλέξη Πουλιανό, από τους γονείς του, αλλά και από τον ίδιο. Έτσι, δεν είναι λίγα αυτά που έχω να εξιστορήσω, μαζί βέβαια και με όσα έχω "τραβήξει" μισό αιώνα κοντά του. (από τον πρόλογο του βιβλίου)
Η Δάφνη Πουλιανού, το γένος Μότσιου, γεννήθηκε στο Δεσπότη (Σνίχοβο) Γρεβενών, στις 25 Δεκεμβρίου τον 1936. Παντρεύτηκε το 1955 τον Άρη Ν. Πουλιανό, με τον οποίο το 1956 απέκτησε ένα γιο. Σπούδασε Ιατρική και ειδικεύτηκε ως μαιευτήρας-χειρούργος. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους ιατρούς που πρωτοστάτησαν στην ανέγερση και την οργάνωση του νοσοκομείου Ιασώ. Στάθηκε σύντροφος ζωής σε κάθε προσωπική και επιστημονική στιγμή του συζύγου της. Η πολυετής ενασχόληση της με την Ανθρωπολογία, και ειδικότερα την προώθηση του έργου της Ανθρωπολογικής Εταιρείας Ελλάδος, αποτελεί μια πρωτοφανή και έξοχη ανιδιοτελή προσφορά. Τα ενδιαφέροντα της επεκτείνονται σε εθνογραφικές μελέτες και έχει συγγράψει το βιβλίο: "Κοπατσαραίοι - Ζωντανό παρελθόν στα ριζά της ανατολικής Πίνδου".
