Η μακριά ιστορία της τρομοκρατίας στην Ελλάδα υποτίθεται ότι θα έκλεινε τον κύκλο της το καλοκαίρι του 2002, με την κατάρρευση της βασικότερης τρομοκρατικής οργάνωσης της χώρας και από τις μακροβιότερες στην Ευρώπη, της διαβόητης 17 Νοέμβρη (17Ν). Ωστόσο, αντί να αποθαρρύνει και να αποδυναμώσει το κίνημα της ένοπλης πάλης, η εξάρθρωση της 17Ν και η φυλάκιση των μελών της οδήγησε στην εμφάνιση νέων ομάδων αντάρτικου πόλης, όπως και σε αύξηση και ένταση της επαναστατικής βίας.
Η μακριά ιστορία της τρομοκρατίας στην Ελλάδα υποτίθεται ότι θα έκλεινε τον κύκλο της το καλοκαίρι του 2002, με την κατάρρευση της βασικότερης τρομοκρατικής οργάνωσης της χώρας και από τις μακροβιότερες στην Ευρώπη, της διαβόητης 17 Νοέμβρη (17Ν). Ωστόσο, αντί να αποθαρρύνει και να αποδυναμώσει το κίνημα της ένοπλης πάλης, η εξάρθρωση της 17Ν και η φυλάκιση των μελών της οδήγησε στην εμφάνιση νέων ομάδων αντάρτικου πόλης, όπως και σε αύξηση και ένταση της επαναστατικής βίας. Λαμβάνοντας υπόψη τη μακροβιότητα της τρομοκρατικής εμπειρίας εξαιτίας της 17Ν, ο Γιώργος Κασιμέρης ξεκινά αναλύοντας το ιστορικό των φυλακισμένων μελών της. Το παρελθόν τους, όπως προκύπτει από τα λεγόμενα των ίδιων, μας προσφέρει μια ξεκάθαρη εικόνα για το πολιτικό και ιδεολογικό περιβάλλον που αποτέλεσε το θεμέλιο για τη δημιουργία της επαναστατικής τρομοκρατίας στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Επιπλέον, το βιβλίο αυτό επικαιροποιεί την ταραγμένη ιστορία της τρομοκρατίας στην Ελλάδα, αναλύοντας τη μετά-17Ν γενιά των οργανώσεων αντάρτικου πόλης, τοποθετώντας τον εξτρεμισμό και τη βία τους στο ευρύτερο πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο.
