Το έργο εξετάζει διεξοδικά την ανταξίωση δαπανών του εναγομένου με τη διεκδικητική αγωγή, καλόπιστου ή κακόπιστου, νομέα του πράγματος. Η αξίωση δαπανών, ως παρεπόμενη συνέπεια της σπουδαιότερης αγωγής του Εμπράγματου Δικαίου, αποτελεί ένα "πονοκέφαλο" για την πράξη, σε σχέση με τον έλεγχο των προϋποθέσεων, όπως η κατάσταση διεκδικήσεως, αλλά και τον υπολογισμό του ύψους των αποκαταστατέων δαπανών, αναγκαίων ή επωφελών, και της αναπροσαρμογής του. Μεταξύ άλλων, προτείνεται η ανατροπή της εξισώσεως του μετά την επίδοση της αγωγής νομέα με τον κακόπιστο και η αποκατάσταση των επωφελών δαπανών, ακόμη και όταν αυτές υπερβαίνουν την αύξηση της αξίας του πράγματος.
Ιδιαίτερη σημασία δίδεται στην έρευνα των δαπανών ανεγέρσεως κτίσματος, αλλά και του εξοπλισμού της αξιώσεως με ισχυρά όπλα, όπως η ένσταση επισχέσεως, που μπορεί να ματαιώσει -έστω προσωρινά- την απόδοση του πράγματος. Εξάλλου, μεταξύ άλλων προβλημάτων, αναλύεται η σχέση της αξιώσεως με τον αδικαιολόγητο πλουτισμό και τις συμβατικές αξιώσεις.
Δεν περιορίζεται όμως η εξέταση των δαπανών μόνον στο πλαίσιο της διεκδικήσεως. Αναλύονται πολυάριθμες διατάξεις, που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με τη διεκδίκηση ή είναι ανεξάρτητες από αυτήν, οι οποίες προβλέπουν αποκατάσταση δαπανών, με συνέπεια να ανοίγει τελικώς ο δρόμος για ένα ενιαίο δίκαιο δαπανών στο ιδιωτικό δίκαιο.
