Η μελέτη της σχέσης γλώσσας και σεξουαλικότητας, μετεξέλιξη της μελέτης γλώσσας και φύλου, αποτελεί το αντικείμενο αυτού του συλλογικού τόμου, στον οποίο συμπράττουν γλωσσολόγοι και ανθρωπολόγοι σε μια προσπάθεια διερεύνησης ποικίλων όψεων ενός ελάχιστα μελετημένου αντικειμένου. Δώδεκα κείμενα που οργανώνονται σε τέσσερις θεματικές ενότητες αναδεικνύουν την πολύπλοκη ενδεικτική σχέση γλώσσας-φύλου-σεξουαλικότητας σε ποικίλα συμφραζόμενα που περιλαμβάνουν τις γνωστές σεξουαλικές ταυτοτικές κατηγοριοποιήσεις χωρίς να περιορίζονται σε αυτές.
Η μελέτη της σχέσης γλώσσας και σεξουαλικότητας, μετεξέλιξη της μελέτης γλώσσας και φύλου, αποτελεί το αντικείμενο αυτού του συλλογικού τόμου, στον οποίο συμπράττουν γλωσσολόγοι και ανθρωπολόγοι σε μια προσπάθεια διερεύνησης ποικίλων όψεων ενός ελάχιστα μελετημένου αντικειμένου. Δώδεκα κείμενα που οργανώνονται σε τέσσερις θεματικές ενότητες αναδεικνύουν την πολύπλοκη ενδεικτική σχέση γλώσσας-φύλου-σεξουαλικότητας σε ποικίλα συμφραζόμενα που περιλαμβάνουν τις γνωστές σεξουαλικές ταυτοτικές κατηγοριοποιήσεις χωρίς να περιορίζονται σε αυτές. Βασική αφετηρία για τους συγγραφείς είναι η γλωσσική συγκρότηση του φύλου και -δεδομένης της άρρητης προσδοκίας για ετεροφυλόφιλη σεξουαλική επιθυμία και συμπεριφορά (ετεροκανονικότητα)- η ενδεικτική σχέση φύλου και σεξουαλικότητας μέσω της γλώσσας. Ο έμφυλος εαυτός συγκροτείται γλωσσικά παραπέμποντας στη συνέχεια σε σεξουαλικές υποκειμενικότητες οι οποίες, παρότι εν πολλοίς προκαθορισμένες, γίνονται αντικείμενο έντονης και συνεχούς διαπραγμάτευσης και αμφισβήτησης. Στα κείμενα του τόμου οι αναγνώστες θα βρουν μια ποικιλία προσεγγίσεων της σεξουαλικότητας και της γλώσσας στην οποία αυτή εκφράζεται. Σημαντικό πλεονέκτημα αυτού του τόμου είναι ότι καλύπτει μια ευρύτατη γκάμα θεμάτων -από το τηλεφωνικό σεξ, την κονσομασιόν και τη συγκρότηση ετερο- και ομοσεξουαλικών ταυτοτήτων γυναικών και ανδρών, έως έναν επικήδειο που αποσιωπά τη ζωή του νεαρού εκλιπόντος από τον ιό του AIDS, το λόγο της γκέι πορνογραφίας και των "θαυμαστών" προεγχειρητικών διεμφυλικών γυναικών, μεταξύ άλλων- ενώ αποφεύγει μια προσέγγιση της σεξουαλικότητας σαν να αφορούσε αποκλειστικά την ομοφυλοφιλική ή μη-ετεροσεξουαλική συμπεριφορά. Με αυτόν τον τρόπο συνεισφέρει στην κατανόηση της ετεροφυλοφιλίας ως (ακόμη μίας) σεξουαλικότητας, πράγμα αναγκαίο προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε το κανονιστικό της δυναμικό -αυτό που την καθιστά το μέτρο βάσει του οποίου μετριόμαστε όλοι και όλες, ακόμη κι όταν επιλέγουμε παρτενέρ του άλλου φύλου.
