Το περιεχόμενο του βιβλίου αυτού συναρμόζεται από τέσσερα αυτοτελή μέρη. Σο πρώτο μέρος, την εισαγωγή, αναπτύσσονται διεξοδικά μερικοί προβληματισμοί γύρω από την διεπιστημονική μελέτη της κινηματικής γλώσσας εν γένει, καθώς επίσης και ορισμένες κρίσιμες προσωπικές διαπιστώσεις από την συνεχή ενασχόληση του συγγραφέα στην εκπαίδευση των ανηκόων εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Στην εισαγωγή επιχειρείται επιπλέον με μία εκτενή ετυμολογική και σημασιολογική ανάλυση να τεκμηριωθεί η επιλογή τριών αποφασιστικών όρων: κινηματική γλώσσα, ανηκοΐα και ρυθμός.
Το περιεχόμενο του βιβλίου αυτού συναρμόζεται από τέσσερα αυτοτελή μέρη. Σο πρώτο μέρος, την εισαγωγή, αναπτύσσονται διεξοδικά μερικοί προβληματισμοί γύρω από την διεπιστημονική μελέτη της κινηματικής γλώσσας εν γένει, καθώς επίσης και ορισμένες κρίσιμες προσωπικές διαπιστώσεις από την συνεχή ενασχόληση του συγγραφέα στην εκπαίδευση των ανηκόων εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Στην εισαγωγή επιχειρείται επιπλέον με μία εκτενή ετυμολογική και σημασιολογική ανάλυση να τεκμηριωθεί η επιλογή τριών αποφασιστικών όρων: κινηματική γλώσσα, ανηκοΐα και ρυθμός. Αυτοί οι όροι προτείνονται ως δόκιμοι επιστημονικοί όροι και οπωσδήποτε καταλληλότεροι των όρων νοηματική γλώσσα, κωφότητα και δομή, αντίστοιχα, τους οποίους αντικαθιστούν σε όλα τα μελετήματα του βιβλίου αυτού.
Στο δεύτερο μέρος με τίτλο "Κινηματική γλώσσα" περιλαμβάνονται μελετήματα γύρω από την κινηματική γλώσσα ως αυτοτελές είδος εκδηλώσεως του ανθρωπίνου γλωσσικού φαινομένου. Αντίθετα από την συνήθη -περιοριστική πολλές φορές- πρακτική, σύμφωνα με την οποία η κινηματική γλώσσα εξετάζεται, μελετάται, ερευνάται και ερμηνεύεται επιστημονικά και σε άρρηκτη συνάφεια προς την κοινότητα ανηκόων, στα μελετήματα του δεύτερου μέρους του βιβλίου αυτού η κινηματική γλώσσα παρουσιάζεται πλήρως αποδεσμευμένη από το κοινωνικό της περικείμενο και εκλαμβάνει έναν χαρακτήρα αυστηρά θεωρητικού γλωσσολογικού αντικειμένου μελέτης.
Στο τρίτο μέρος με τίτλο "Εκπαίδευση των ανηκόων" περιλαμβάνονται μελετήματα γώρω από την εκπαίδευση των ανηκόων κυρίως μέσα από την προοπτική της φιλοσοφικής παιδαγωγικής. Η εκπαίδευση των ανηκόων ως ιδιαίτερο πεδίο εφαρμογής της παιδαγωγικής του ανθρώπου παρουσιάζεται όχι ως αυτοτελής ειδική αγωγή ανηκόων, αλλά ως σύγκλιση ψυχολογικών, ανθρωπολογικών και κοινωνιολογικών συμπερασμάτων και εφαρμογών που διηθούνται και μεταπλάθονται μέσα από την γλωσσολογική προοπτική της κινηματικής γλώσσας.
Στο τέταρτο μέρος με τίτλο "Γνωσιολογική σύνθεση" περιλαμβάνεται ένα μόνο μελέτημα, στο οποίο αναπτύσσεται μία αυτοσυνεπής νοησιοκρατική άποψη για την φύση και την εξέλιξη της γνώσεως σε όλες τις μέχρι σήμερα γνωστές της βαθμίδες. Κεντρικός άξονας στο επίπεδο της γνωσιακής αναπτύξεως του ανθρώπου είναι η γλώσσα, η οποία και διαφωτίζει όχι μόνο τον εαυτό της, αλλά και όλες τις ανάλογες εκφάνσεις της γνώσεως στις εκάστοτε εξελικτικές της βαθμίδες. Τα επιμέρους συμπεράσματα, στα οποία οδηγούν οι θεωρητικοί συλλογισμοί στα μελετήματα του δευτέρου και του τρίτου μέρους του βιβλίου αυτού, αποκρυσταλλώνονται σε θεμελιώδη συστατικά στοιχεία της πραγματείας που αναπτύσσεται στο τέταρτο μέρος και αποσκοπεί στην παρουσίαση και κατανόηση της ενότητας των γλωσσικών μορφών στην φύση και στην διαχρονική της πορεία.
Ο Χρυσόστομος Παπασπύρου γεννήθηκε το 1959 στην Αθήνα. Από το 1962 είναι ανήκοος. Σπούδασε χημεία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1977-1982) και στο Πολυτεχνείο (ΕΤΗ) Ζυρίχης (1982-1983), καθώς επίσης και γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο Αμβούργου (1987-1990), όπου έλαβε τον τίτλο του διδάκτορος φιλοσοφίας με βαθμό άριστα. Είναι ο πρώτος ανήκοος γλωσσολόγος της Ευρώπης. Από το 1984 εργάζεται ως εκπαιδευτικός στο Ειδικό Γυμνάσιο, Λύκειο και ΤΕΕ Κωφών και Βαρηκόων Αγίας Παρασκευής, ενώ είναι συγχρόνως και επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Κινηματικών Γλωσσών της Σχολής Γλωσσικών Επιστημών του πανεπιστημίου Αμβούργου, στο οποίο διετέλεσε επισκέπτης καθηγητής κατά το 2002 με πλήρη διδακτικά και ερευνητικά καθήκοντα. Από το 1992 συνεργάζεται με τον Τομέα Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής και με τα Παιδαγωγικά Τμήματα Εκπαιδεύσεως Πανεπιστημίου Αθηνών.
Γνωρίζει έξι γλώσσες. Έχει δημοσιεύσει πολυάριθμες επιστημονικές μελέτες και έχει συμμετάσχει ως εισηγητής σε συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει μεταφράσει ποιήματα του Χαλίλ Γκιμπράν και του Ομάρ Χαγιάμ στα ελληνικά. Οι διδακτικές και οι επιστημονικές του δραστηριότητες εστιάζονται κυρίως στην αναβάθμιση της εκπαιδευτικής και της κοινωνικής καταστάσεως των ανηκόων, στην κοινωνική τους ένταξη διά της ισότιμης αποδοχής της κινηματικής γλώσσας, στην δίγλωσση εκπαίδευση των ανηκόων, στην γλωσσολογική έρευνα και διδασκαλία της κινηματικής γλώσσας και στην διερεύνηση των σχέσεων μεταξύ γλώσσας, σκέψεως και πολιτισμού εν γένει. Είναι παντρεμένος με την Κατερίνα Ταγκάλου, επίσης ανήκοη, πτυχιούχο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών και συνάδελφο στο Ειδικό Γυμνάσιο και Λύκειο Κωφών και Βαρηκόων Αγίας Παρασκευής.
