Διψάς, αγάπη μου;
Το διαδίκτυο για μένα ήταν μια μορφή γενεθλίων για τα γραπτά μου, ένα είδος ημερολογίου και εξακολουθώ να πιστεύω ότι αυτό γέννησε ίντρικγκες και μερικά σφάλματα που δεν αποχωρίστηκα ακόμη. Με βοήθησε ωστόσο για λιγότερο από 2 έτη αυτό το blog με σχεδόν 25.000 αναγνώστες να κρίνω και να κριθώ ...ενίοτε, ως επίγονος του Οδυσσέα Ελύτη.
Γεννήθηκα σ' έναν καταρράκτη το 1972. Μεγάλωσα στον Κήπο των Λύπεων. Και έκτοτε προτιμώ να ερωτεύομαι με λέξεις στο στόμα. Πρωτοεμφανίστηκα με την ανθολογία: 16 Νέοι Έλληνες Ποιητές, έκδοση της θεατρικής εταιρείας Πράξη (θέατρο οδού Κεφαλληνίας), το 1997. Τύπωσα με δική μου επιμέλεια το τευχίδιο: Για το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη, Περί Ποιήσεως και το Εν, το 1997 (εκτός εμπορίου). Σπούδασα στη Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας, στο τμήμα Νοσηλευτικής β στο Τ.Ε.Ι. Αθήνας. Εκδόθηκαν τα βιβλία μου: Υγράμβαρις ή των ερώτων τα μετακινέοντα (εκδόσεις Σοκόλη, 2000), Το καλοκαίρι με τα όστρακα (εκδόσεις Δέλεαρ, 2002). Έχουν δημοσιευθεί τα κείμενά μου: Η μυστική ευφωνία του Διονυσίου Σολωμού, ΕΠΤΑκυκλος, Ο διαμαντένιος Γαληνευτής, ΑΝΑτολικός, Γράμμα στον Rainer Maria Rilke, ΑΝΑτολικός, Το δωμάτιο της Ιουλίτας, ΕΠΤΑκυκλος. Και έχω γράψει τα βιβλία: Σχεδόν Εύθραυστοι Συσχετισμοί (Αθήνα, 1995-1997)-κείμενα, Το Ευπαθές Σώμα (1997) -μονόπρακτο, Δύσλεκτον (1998) και Νεκρός ο έρωτας (1999). Εκδίδω και διευθύνω το εγχειρίδιο ελληνικής και ξένης ποίησης Δέλ Έαρ (εξαμηνιαία κυκλοφορία). Και είμαι μέλος της National Association for Poetry Therapy.