Στις μέρες μας γίνεται πολύς λόγος για την μεταγλώττιση των λειτουργικών κειμένων. Το παρόν βιβλίο ασχολείται με αυτό το θέμα. Ο συγγραφέας του αποσκοπεί στον τονισμό της αναγκαιότητος της διατηρήσεως της πατροπαράδοτης λειτουργικής γλώσσας. Αντικρούει ένα-ένα τα επιχειρήματα των οπαδών της λειτουργικής μεταρρυθμίσεως. Αναλύει από γλωσσολογική/ θεολογική, φιλοσοφική και παιδαγωγική πλευρά τους λόγους που επιβάλλουν την διατήρηση της πρωτότυπης λειτουργικής γλώσσας. Η λειτουργική γλώσσα είναι γλώσσα υψηλού εννοιολογικού, συμβολικού, εικονικού και βιωματικού επιπέδου και η τυχόν μεταγλώττισή της θα την αποδυναμώσει δραματικά. Επί πλέον είναι γλώσσα υψηλής αισθητικής, την οποία η μετάφραση αναποδράστως θα απομειώσει. Ωσαύτως και η σημαντική (η δυνατότητα σημάνσεως) δύναμή της θα συρρικνωθεί δραστικά.
Ακόμη ο συγγραφέας παρουσιάζει τις απόψεις των συγχρόνων Γερόντων, του αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, του π. Σωφρονίου Σαχάρωφ, του π. Παϊσίου και του π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου για την Λειτουργική και εν γένει Εκκλησιαστική γλώσσα. Απόψεις που συνηγορούν στο να παραμείνει αναλλοίωτη η πατροπαράδοτη λειτουργική γλώσσα.
