Η "βιολογική γονιμότητα" των εδαφών στα πλαίσια της βιολογικής παραγωγής είναι εξίσου σημαντική όπως και η χημική για τους επόμενους βασικούς λόγους (Edwards, 1981 , Scheu 1987 και Stamatiadis et al. 1994):
α) η λειτουργία των έμβιων οργανισμών στο έδαφος συνεπάγεται κινητοποίηση θρεπτικών στοιχείων και από την ανόργανη, κυρίως δε από την οργανική φάση του εδάφους
β) οι έμβιοι οργανισμοί συμβάλλουν στη δημιουργία καλής δομής στο έδαφος (συσσωματώματα, βιοπόροι κ.λπ.)
γ) οι οργανισμοί με τις διεργασίες τους δημιουργούν καλύτερες συνθήκες αερισμού, κυρίως στη ζώνη κάτω από το βάθος της άροσης
δ) στους οργανισμούς δεσμεύεται το άζωτο και τα άλλα στοιχεία και έτσ1 προστατεύονται από ενδεχόμενη έκπλυσή του στους υδροφόρους ορίζοντες και
ε) οι οργανισμοί συμβάλλουν μετά το πέρας του βιολογικού τους κύκλου στη διατήρηση του επιπέδου του χούμου, κυρίως στους βαθύτερους ορίζοντες των εδαφών (Gisi 1997, Trolldenier 1971 ).
Η βιολογική δραστηριότητα των εδαφών μπορεί να προσδιορισθεί με πολλές μεθόδους άλλες είναι πολύπλοκες και απαιτούν περισσότερο χρόνο και μέσα και άλλες είναι απλές και οικονομικότερες. Η μέθοδος που έχει επικρατήσει σε αρκετά μεγάλη έκταση στη γεωργική έρευνα είναι αυτή που βασίζεται στην έκλυση CO2 (Miller και Johson, αναφ. από Gisi 1997, Isermeyer και Kοpf, αναφ. από Schljchting-Blume 1996, Trolldenier 1971 ).
Αν στα πλαίσια του χαρακτηρισμού της βιολογικής κατάστασης των εδαφών δεν τίθεται θέμα εντοπισμού της πηγής προέλευσης του σχηματιζόμενου CO2, τότε η μέθοδος αυτή πληροί τις προϋποθέσεις και συνιστάται η εφαρμογή της.
-Η μέθοδος της έκλυσης CO2 από βιολογικές διεργασίες μπορεί να εφαρμοσθεί στον αγρό (in situ) αλλά και στο εργαστήριο. Στην περίπτωσή μας οι μετρήσεις έγιναν στο εργαστήριο για να είναι δυνατός ο έλεγχος των σπουδαιότερων παραγόντων από τους
