Η editio princeps (1577) των ελληνικών πρακτικών της Συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας
"... Γυρίζω και ξαναγυρίζω ολοτρύγιρα από τα παλιά βιβλία, με τη σχέση που περιγράφουν οι στίχοι που σιγοσφύριζε ο παππούς μου, ο μπαρμπα-Αναγνώστης Δουγαλής "...τοίχος παλιός δε γίνεται, καινούριος δε χαλνιέται, καινούρια αγάπη γίνεται, παλιά δε λησμονιέται". Εκείνο που πιο πολύ με συγκινεί στα παλιά βιβλία, είναι που το καθένα τους κουβαλάει στις σελίδες του στα φανερά μεν την όποια ιστορία τυπώθηκε σε αυτό, και σιωπηλά τη δική του ιστορία, το δικό του παραμύθι.