Η ανάγκη μας για παρηγοριά
Όσο για μένα, εγώ παγιδεύω την παρηγοριά όπως ο κυνηγός παγιδεύει το θήραμά του. Τραβώ παντού, όπου πιστεύω πως θα την αντιληφθώ μέσα στο δάσος. Συχνά δεν συναντώ παρά το κενό, μα, μια στις τόσες, κάποιο θήραμα πέφτει στα πόδια μου. Και, καθώς γνωρίζω ότι η παρηγοριά δεν διαρκεί παρά όσο το φύσημα του ανέμου στην κορυφή ενός δέντρου, βιάζομαι ν' αδράξω το σφάγιο.
Τι έχω, λοιπόν, μέσα στα χέρια μου;
Ο Στιγκ Ντάγκερμαν γεννήθηκε το 1923 στο Ελβκάρλερμπι, στην περιοχή της Ουψάλας. Υπήρξε συγγραφέας και δημοσιογράφος, ο επιφανέστερος λογοτέχνης που ανέδειξε η Σουηδία στη δεκαετία του ’40. Σήμερα θεωρείται ένας σύγχρονος κλασικός, τα έργα του δεν σταμάτησαν ποτέ να επανεκδίδονται στην πατρίδα του και να μεταφράζονται στον υπόλοιπο κόσμο. Έγινε ευρύτερα γνωστός ως πεζογράφος. Εμφανίστηκε στα γράμματα με το μυθιστόρημα "Το φίδι" (Ormen, 1945) και απέσπασε το λογοτεχνικό βραβείο της εφημερίδας Svenska Dagbladet. Ακολούθησαν σημαντικά μυθιστορήματα όπως "Το Νησί των καταδικασμένων" (De domdas o, 1946), "Το Καμένο παιδί "(Brant barn, 1947) και "Τα γαμήλια προβλήματα" (Brollopsbesvar, 1949). Έγραψε επίσης διηγήματα, όπως τη συλλογή "Νυχτερινά παιχνίδια" (Nattens lekar, 1947), και θεατρικά, όπως "Ο κατάδικος" (Den dodsdomde, 1947). Στο βιβλίο του "Γερμανικό φθινόπωρο" (Tysk host, 1947) συγκέντρωσε τα συγκλονιστικά ρεπορτάζ που έκανε αμέσως μετά τον Πόλεμο. Δημοσίευε επίκαιρους στίχους στην εφημερίδα Arbetaren μέχρι το θάνατό του. Αυτοκτόνησε το 1954 στη Στοκχόλμη.