Ο τόμος αυτός περιέχει δεκαπέντε μελετήματα προερχόμενα από τις έρευνες και τις μελέτες της τελευταίας δεκαετίας. Η θεματολογία φαίνεται να ποικίλλει, στην πραγματικότητα όμως περιέχει τις διάφορες πλευρές των ερευνητικών ενδιαφερόντων της συγγραφέως, οι οποίες έχουν κοινούς τους άξονες. Συνολικά δίνουν μια εικόνα ενός θέματος με διάφορες επί μέρους εστιάσεις. Τα μελετήματα έχουν διαταχθεί μια περίπου χρονολογική σειρά ώστε να παρουσιάζουν την ιστορική προοπτική που από πολλούς ερευνητές θεωρείται αναγκαία.
Ο τόμος αυτός περιέχει δεκαπέντε μελετήματα προερχόμενα από τις έρευνες και τις μελέτες της τελευταίας δεκαετίας. Η θεματολογία φαίνεται να ποικίλλει, στην πραγματικότητα όμως περιέχει τις διάφορες πλευρές των ερευνητικών ενδιαφερόντων της συγγραφέως, οι οποίες έχουν κοινούς τους άξονες. Συνολικά δίνουν μια εικόνα ενός θέματος με διάφορες επί μέρους εστιάσεις. Τα μελετήματα έχουν διαταχθεί μια περίπου χρονολογική σειρά ώστε να παρουσιάζουν την ιστορική προοπτική που από πολλούς ερευνητές θεωρείται αναγκαία. Χωρίς να παραγνωρίζεται η αξία των συγχρόνων κειμενικών προσεγγίσεων, που έστω και άτυπα οφείλουν πλέον να λαμβάνονται υπόψη, ο συνδυασμός θεωρίας και έρευνας πιστεύει η συγγραφέας ότι δίνει τα πιο ενδιαφέροντα και γόνιμα αποτελέσματα, είναι όμως δύσκολος και από εγγενείς στο μυαλό του ερευνητή δυσκολίες, που συνήθως είναι προσανατολισμένος προς τη μια ή την άλλη μέθοδο, και γιατί η χρυσή τομή τους δεν επιτυγχάνεται πάντα. Η ανίχνευση του ρόλου που έπαιξε ένα έργο ή ορισμένες θεατρικές ιδέες στην πράξη είναι εντούτοις ουσιώδης για την εξαγωγή βάσιμων συμπερασμάτων. Τα θέματα, διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά που σε πολλά σημεία συναντώνται, αφορούν συγγραφείς όπως ο Σπυρίδων Βασιλειάδης -ο "ολοφυρόμενος ρομαντικός του 19ου αιώνα"- ο Ψυχάρης, ο Ξενόπουλος, ο Καζαντζάκης, ο Χορν, ο Καμπανέλλης, ο Κεχαΐδης, ο Ρώτας, ο Sartre, ο Πρεβελάκης, ο Παναγιώτης Σούτσος και ο Γιώργος Θεοτοκάς, αλλά και σφαιρικότερα όπως ο φεμινισμός στο θέατρο ή η πολιτική διάσταση στη σύγχρονη τραγωδία και το ιστορικό δράμα.
Η Κυριακή Πετράκου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει ασχοληθεί ερευνητικά και διδακτικά με θέματα ιστορίας και δραματουργίας του ευρωπαϊκού θεάτρου. Αντικείμενο του ιδιαίτερου επιστημονικού της ενδιαφέροντος είναι το νεοελληνικό θέατρο του 19ου και 20ού αιώνα.
