Το βιβλίο παρουσιάζει τα βασικά ευρήματα που συνδέουν την ψυχική υγεία των γονέων με την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών και περιγράφει τους τρόπους με τους οποίους οι επαγγελματίες μπορούν να βοηθήσουν τις οικογένειες στις οποίες ο ένας γονέας παρουσιάζει ψυχική διαταραχή. Ειδικότερα προσφέρει νέες γνώσεις, εγείρει καινούργια ερωτήματα και υποδεικνύει την ανάγκη αναθεώρησης δεδομένων στάσεων και αναπαραστάσεων όχι μόνο σε σχέση με τα παιδιά των οποίων οι γονείς πάσχουν από ψυχική διαταραχή, αλλά και σε σχέση με όλα τα παιδιά και τη θέση τους ως υποκειμένων δικαιωμάτων.
Το βιβλίο παρουσιάζει τα βασικά ευρήματα που συνδέουν την ψυχική υγεία των γονέων με την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών και περιγράφει τους τρόπους με τους οποίους οι επαγγελματίες μπορούν να βοηθήσουν τις οικογένειες στις οποίες ο ένας γονέας παρουσιάζει ψυχική διαταραχή. Ειδικότερα προσφέρει νέες γνώσεις, εγείρει καινούργια ερωτήματα και υποδεικνύει την ανάγκη αναθεώρησης δεδομένων στάσεων και αναπαραστάσεων όχι μόνο σε σχέση με τα παιδιά των οποίων οι γονείς πάσχουν από ψυχική διαταραχή, αλλά και σε σχέση με όλα τα παιδιά και τη θέση τους ως υποκειμένων δικαιωμάτων. Κάθε ενότητα περιλαμβάνει σύγχρονες θεωρητικές συζητήσεις, τις οποίες ακολουθούν πρακτικές συστάσεις για την εφαρμογή των θεωρητικών ζητημάτων. Υπ' αυτή την έννοια το βιβλίο αποτελεί έναν πολύτιμο οδηγό για επαγγελματίες πολλών κλάδων που καλούνται να φροντίσουν τις οικογένειες.
Η Ιωάννα Μπίμπου-Νάκου σπούδασε ψυχολογία στο Aριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια του Μάντσεστερ και του Λονδίνου. Είναι επίκουρη καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχει αναπτύξει ποικίλες μορφές συνεργασίας με σχολεία και οικογένειες για την αντιμετώπιση των δυσκολιών στα παιδιά σχολικής ηλικίας. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην ανάπτυξη προγραμμάτων αξιολόγησης και στήριξης οικογενειών με ψυχοκοινωνικές δυσκολίες, στην εκπαίδευση των εκπαιδευτικών σε ζητήματα ψυχικής υγείας, καθώς και στις απόψεις των παιδιών ως ενεργητικών κοινωνικών φορέων για θέματα ψυχικής υγείας.
