Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται μια σφαιρική μελέτη της λογοτεχνίας της Κρητικής Αναγέννησης, συνδεδεμένης με το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτισμικό της πλαίσιο. Η Κρήτη, που ήταν στην εξουσία της Βενετίας από τα 1211 ώς τα 1669, ήλθε σε επαφή με την Αναγέννηση και ανταποκρίθηκε στα ερεθίσματά της δημιουργώντας ένα σύνολο αφηγηματικής και δραματικής ποίησης, γραμμένης στην κρητική διάλεκτο, που, όπως γνωρίζουμε σήμερα, άσκησε σημαντική επιρροή στη νεότερη ελληνική λογοτεχνία. Η δημιουργία αυτών των λογοτεχνικών έργων είναι μέρος ενός ευρύτερου φαινομένου πολιτισμικού συγκρητισμού που παρατηρείται στην Κρήτη και αφορά τόσο τη ζωγραφική και την αρχιτεκτονική, όσο και τα γράμματα. Η παρουσίαση του ιστορικού υποβάθρου συνδυάζεται με την εξέταση της δομής της βενετοκρητικής κοινωνίας, ενώ τα άλλα κεφάλαια επικεντρώνονται στη μελέτη των περιορισμένων σε αριθμό αλλά όχι και σε αξία λογοτεχνικών κειμένων που έχουν σωθεί, ανάμεσα στα οποία σημαντική θέση κατέχει το δράμα, με δείγματα τραγωδίας, κωμωδίας, ποιμενικού και θρησκευτικού δράματος. Το βιβλίο κλείνει με μια μελέτη των σχέσεων της γραπτής ποίησης με τη λαϊκή παράδοση.
