Λουκία
[...] Ενώ υπάρχει ένα δαιμονικό, διονυσιακό στοιχείο στη δουλειά της, ακρότητες και αιχμές σε κάποιες σειρές, η ίδια δεν είναι έτσι. Το ίδιο ακριβώς έχω νιώσει με το δάσκαλό μου, τον Χάινερ Μίλερ, έναν εξαιρετικό άνθρωπο που δεν θα τον ξεχάσω ποτέ, μα και με τον Κουνέλη, που σε εντυπωσιάζει με την απλότητά του. Εννοώ ότι, ενώ πρόκειται για απλούς και χαμηλού προφίλ ανθρώπους, η δουλειά τους είναι πολλές φορές ακραία και προκλητική. Ο Κουνέλης, για παράδειγμα, και η Λουκία φωτίζουν τα πράγματα, όμως μέσα τους παραμένει μια σκοτεινή πλευρά ανερμήνευτη.