Με μια σκάλα στο φεγγάρι
Με ερέθισμα τα μεγάλα γεγονότα της επικαιρότητας και τα μικρά επεισόδια της καθημερινής ζωής, η Σοφία Φιλιππίδου καταφεύγει στην αγνότητα και στα χαμόγελα της παιδικής αθωότητας, θυμάται τους προγόνους και τους τιμά, σατιρίζει με αγάπη και κατανόηση τα ανθρώπινα, αναστενάζει με τα δάκρυα των πραγμάτων, απορεί με την αναλγησία της πολιτικής και «πολιτιστικής» εξουσίας και τολμάει, προδίδοντας μυστικά και εκθέτοντας προσωπικές αλήθειες, να ανοίξει ένα διάλογο με τους ανθρώπους που καταπιάνονται με τις λέξεις και με την αλχημεία της γραφής, αλλά και με όλους όσοι γοητεύονται από τη μαγεία της