Φέτος συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από τον θάνατο του πατέρα μου, τον οποίο έχασα όταν ήμουν είκοσι ετών και δεν πρόλαβα καλά καλά να τον γνωρίσω ούτε να μάθω πολλά πράγματα για τη ζωή του.
Για καλή μου τύχη η μητέρα μου φύλαγε δύο σεντούκια με υλικό, τα οποία ανοίγαμε με τον αδερφό μου κάθε Χριστούγεννα όταν βρισκόμασταν οικογενειακά στο σπίτι της. Γνωρίζαμε ότι περιείχαν φωτογραφίες, άλμπουμ, αρνητικά και αλληλογραφία του πατέρα μας, του παππού και της γιαγιάς.
Φέτος συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από τον θάνατο του πατέρα μου, τον οποίο έχασα όταν ήμουν είκοσι ετών και δεν πρόλαβα καλά καλά να τον γνωρίσω ούτε να μάθω πολλά πράγματα για τη ζωή του.
Για καλή μου τύχη η μητέρα μου φύλαγε δύο σεντούκια με υλικό, τα οποία ανοίγαμε με τον αδερφό μου κάθε Χριστούγεννα όταν βρισκόμασταν οικογενειακά στο σπίτι της. Γνωρίζαμε ότι περιείχαν φωτογραφίες, άλμπουμ, αρνητικά και αλληλογραφία του πατέρα μας, του παππού και της γιαγιάς.
Τελευταία αποφάσισα στον ελεύθερο χρόνο που είχα να αρχειοθετήσω όλο το υλικό για να βρω στοιχεία του γενεαλογικού μας δένδρου και να ταξινομήσω τις χιλιάδες φωτογραφίες που υπήρχαν.
Διάλεξα για την έκδοση αυτή τις καλύτερες κατά τη γνώμη μου φωτογραφίες που μας ταξιδεύουν πίσω στη Μύκονο που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε.
Αυτό το πρώτο φωτογραφικό λεύκωμα είναι αφιερωμένο στη Μύκονο, το νησί του, το νησί που τόσο αγάπησε, και στους φίλους του πατέρα μου.
(Λώρης Τριανταφυλλίδης, Μάιος 2007)
