Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα
Μ' ένα περίτεχνο και όμως αφοπλιστικά οικείο ύφος ο αναγνώστης καλείται να πάρει μέρος σε μια περιπλάνηση από το πραγματικό στο ονειρικό και στην αιχμηρή κριτική ενός συστήματος που κατέρρευσε συμπαρασύροντας εκατομμύρια όνειρα. Ο Μπουλγκάκοφ καλεί τον αναγνώστη του σ' ένα χωρίς φραγμούς ταξίδι πάνω από τους χρυσούς τρούλους του Κρεμλίνου και τα γκρίζα κτίρια της Κα Γκε Μπε, ή πιο πέρα, προς την ανατολή, στις πεδιάδες της Ιουδαίας, στο λαμπερό παλάτι του προκουράτορα της Ρώμης Πόντιου Πιλάτου, στον τραγικό λόφο του Γολγοθά, και πάλι πίσω στην κάτασπρη απ' το χιόνι Μόσχα.
Ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ (1891-1940) είναι ένας από τους σημαντικότερους νεότερους δραματουργούς της Ρωσίας. Το έργο του διακρίνεται για την καυστική του σάτιρα και το διεισδυτικό του χιούμορ. Σπούδασε ιατρική, αλλά σύντομα αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία. Ήδη από τα πρώτα του έργα, τις συλλογές διηγημάτων "Διαβολιάδα" και "Τα μοιραία αυγά" (1925), εξέφρασε την αντίθεσή του στη σοβιετική πραγματικότητα. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά έργα του συμπεριλαμβάνονται και τα παρακάτω: "Η λευκή φρουρά" (1925), "Η καρδιά του σκύλου" (1925), "Το διαμέρισμα της Ζόικας" (1926), "Ο καλπασμός" (1928) "Το πορφυρό νησί" (1928) "Ο Μολιέρος" (1936), "Οι τελευταίες ημέρες" (θεατρική διασκευή 1940), "Μαύρο χιόνι" (ανολοκλήρωτο) και "Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα", το οποίο ο συγγραφέας ξεκίνησε να γράφει το 1928 και το επεξεργαζόταν ως το θάνατό του. Το έργο του Μπουλγκάκοφ συνδέεται στενά με την ανανέωση του σοβιετικού θεάτρου, ιδιαίτερα μετά το 1955, ενώ η επίδρασή του στη σοβιετική λογοτεχνία υπήρξε τεράστια. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
