Ο θάνατος του χρόνου

Θάνατος είναι η υπόσχεση να μην δοθείς πια. Η ύστατη προσπάθεια να κρατήσεις τη ζωή σου στα χέρια σου. Κουράστηκα και παραιτούμε από κάθε επιβίωση μέσα μου. Εσύ δεν κουράστηκες ν’ ακίζεσαι κάτω απ’ τα μάτια μου; Ξέρω, μόλις θα πεθάνω, θα ’ρθεις να υποσχεθείς ό,τι με την ψυχή στο στόμα σου ζητούσα. " -Δεν ήταν αγκαλιά ούτε σπασμός. Καθρεφτίσματα ήταν μέσα στα συγκλίνοντα κάτοπτρα των οφθαλμών σου. Πολλαπλασιασμός ειδώλων και φωνών στα έγκατα της άδειας στρογγυλής οπής που συγκρατεί την ίριδα των χρωμάτων σου. Προσπάθεια εστίασης του φωτός σου στην αγωνία μου να υπάρχω." Ξέρω πως μόλις θα πεθάνω θ’ ανακαλύψεις τη ζωή που ζεις εν αγνοία σου μέσα μου και θα θελήσεις να με δεχτείς σαν επιβεβαίωση των διαστάσεων σου. Ετοιμάζομαι να πεθάνω κατάκοπος, άδεχτος, ειρωνευόμενος τη μετεμψύχωση που περιμένεις να ξαναρχίσεις κρατώντας με αλύτρωτο έφηβο για να δώσεις νόημα στο επόμενο πρωί.