"Ο κόσμος της ποίησης" είναι μια θεωρία και ταυτόχρονα μια ασκητική συνδυασμένη με ιστορία, που έχει σκοπό να εξετάσει, να παρουσιάσει και να εξηγήσει τον "κόσμο" και τον "διάκοσμο" του ποιητικού φαινομένου, ερμηνεύοντάς το ως εκδήλωση, ως δύναμη και ως συνιστώσα του ανθρώπινου πολιτισμού.
"Ο κόσμος της ποίησης" είναι μια θεωρία και ταυτόχρονα μια ασκητική συνδυασμένη με ιστορία, που έχει σκοπό να εξετάσει, να παρουσιάσει και να εξηγήσει τον "κόσμο" και τον "διάκοσμο" του ποιητικού φαινομένου, ερμηνεύοντάς το ως εκδήλωση, ως δύναμη και ως συνιστώσα του ανθρώπινου πολιτισμού.
Ως "κόσμος" στην μελέτη αυτή νοείται όχι μόνο το σύνολο των αντικειμενικών στοιχείων που συγκροτούν τα φυσιολογικά και ιστολογικά μέρη του ποιητικού λόγου, αλλά και οι πληθυσμοί που ενοίκησαν ή ενοικούν στις παρυφές των άδυτών του αποτελώντας το έμψυχο υλικό του, ενώ ως "διάκοσμος" νοείται το σύνολο των αισθητικών συστατικών που τον εξωραΐζουν προάγοντάς τον σε τέχνη ικανή να προσηλυτίζει μεγάλες μάζες πιστών.
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου με τίτλο "Η φυσική της ποίησης" εκτίθενται απόψεις που επιδιώκουν να αναλύσουν τον τρόπο δόμησης, συγκρότησης και επενέργειας της ποιητικής λειτουργίας, παρέχοντας ταυτόχρονα τα αναγκαία ερεθίσματα για διαλογισμούς, ζυμώσεις και διεργασίες που μπορούν να βοηθήσουν στην κατανόηση της δυναμικής του ποιητικού γίγνεσθαι.
Στα επόμενα δύο μέρη, παρουσιάζονται Επισκοπήσεις της ποιητικής παραγωγής σημαντικών χωρών του πλανήτη, όπως η Μεγάλη Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (και σε επόμενο τόμο η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία), στις οποίες παρέχεται μια πανοραμική άποψη της ιστορικής εξέλιξης της ποιητικής εκφραστικής, που διαφωτίζει τις σκοποθεσίες, τα μέσα και τις γενεσιουργές αιτίες των τεχνοτροπιών και των σχολών που διαμόρφωσαν το ποιητικό κλίμα, με παράλληλη παρουσίαση του έργου των σημαντικότερων ποιητών που έζησαν στις χώρες αυτές από το 1100 μ.Χ. μέχρι τις μέρες μας (2005), και με ιδιαίτερη έμφαση στους ποιητές του 20ου αιώνα, χωρίς να παραλείπονται οι ποιητές που πρωτοπαρουσίασαν έργα τους μετά το 1990.
Η μελέτη αυτή αποτελεί προοίμιο εκτεταμένων Ανθολογιών που προσφέρουν πανοραμική εικόνα της Ποίησης, καλύπτοντας από κάθε χώρα ένα αντίστοιχα αντιπροσωπευτικό σύνολο ποιητών.
Ο Νίκος Μπαλάσκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και εργάστηκε ως Διπλ. Μηχανολόγος - Ηλεκτρολόγος Μηχανικός.
Έχοντας υπέρτατο έμβλημα το μαχόμενο ανθρώπινο πλάσμα, ο βαθύτατα ουμανιστικός ποιητικός οραματισμός του Νίκου Μπαλάσκα, συγκροτημένος πλαστικά από ένα σύνολο αλλεπάλληλων ιδεοεικόνων, αναζητεί την ύστατη οντολογική δικαίωση με την ανάδειξη και εξύμνηση του θεού-ανθρώπου, που νοείται ως ένα αξεδιάλυτο κράμα πνεύματος, ύλης και συμπαντικού χώρου και της πάνδημης θεάς γυναίκας, που ταυτίζεται με τη ζωή, τη φυτουργό κίνηση και τη φύση.
Σημαντικό και πολύμοχθο είναι και το μεταφραστικό έργο του Νίκου Μπαλάσκα, συγκεντρωμένο σε δύο μεγάλες "Ανθολογίες της αγγλικής και της γαλλικής ποίησης", που περιλαμβάνουν καθεμιά πάνω από 250 ανθολογούμενους ποιητές, σε δύο τόμους που αποτελούνται από περισσότερες από 950 σελίδες ο καθένας.
