Οι διάσημες "Δεσποινίδες της Αβινιόν" (1907), όχι μόνο συγκέρασαν στη ζωγραφική τους επιφάνεια νέες εικαστικές τάσεις, με στοιχεία επιστημονικών και κοινωνικών αλλαγών που θα σημάδευαν τον 20ό αιώνα, αλλά απετέλεσαν και την αφετηρία μιας σειράς ανατροπών που θα καθόριζαν την εικόνα και την πορεία της σύγχρονης τέχνης διεθνώς. Είναι λοιπόν λογικό αυτός ο πίνακας να απασχολεί την επιστημονική και καλλιτεχνική κοινότητα παγκοσμίως ακόμη και εκατό χρόνια μετά τη δημιουργία του.
Οι διάσημες "Δεσποινίδες της Αβινιόν" (1907), όχι μόνο συγκέρασαν στη ζωγραφική τους επιφάνεια νέες εικαστικές τάσεις, με στοιχεία επιστημονικών και κοινωνικών αλλαγών που θα σημάδευαν τον 20ό αιώνα, αλλά απετέλεσαν και την αφετηρία μιας σειράς ανατροπών που θα καθόριζαν την εικόνα και την πορεία της σύγχρονης τέχνης διεθνώς. Είναι λοιπόν λογικό αυτός ο πίνακας να απασχολεί την επιστημονική και καλλιτεχνική κοινότητα παγκοσμίως ακόμη και εκατό χρόνια μετά τη δημιουργία του.
Οι «Δεσποινίδες της Αβινιόν» έγιναν τόπος συνάντησης του βλέμματος του θεατή με αυτό του καλλιτέχνη και των μοντέλων του, αλλά και δίαυλος διοχέτευσης δημιουργικής ενέργειας και ρηξικέλευθων 'ανοιγμάτων' για πολλές γενιές της σύγχρονης εικαστικής παραγωγής.
Το συνέδριο που έγινε στην Ελλάδα και οι εκδηλώσεις που το πλαισίωσαν (έκθεση εικαστικών έργων και παρουσίαση της δραματοποιημένης αφήγησης «Οι Δεσποινίδες της Αβινιόν και ο ζωγράφος Πικάσο στο καράβι της Μονμάρτρης»), πραγματοποιήθηκαν με την υποστήριξη του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου της Αθήνας και του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου. Πρωτοβουλίες, όπως αυτή του Πανεπιστημίου Αιγαίου, εισάγουν τον εικαστικό κόσμο της χώρας στον παγκόσμιο προβληματισμό σχετικά με την διαχρονική πορεία της τέχνης και μπορούν να διασφαλίσουν καταλληλότερο πλαίσιο στον δημιουργικό και συγκριτικό διάλογο του παρελθόντος με το παρόν.
Κατερίνα Κοσκινά, Ιστορικός Τέχνης
