Ο Γκέοργκ Ζίμμελ είναι από τους θεμελιωτές της κοινωνιολογίας και ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές του πνεύματος της ώριμης νεωτερικότητας. Γνήσιο τέκνο μιας "χρυσής εποχής" της γερμανικής διανόησης (Χούσσερλ, Σέλερ, Βέμπερ), βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο ενός ανανεωμένου ενδιαφέροντος για τα επίκαιρα πλέον θέματα και τις πρωτότυπες προσεγγίσεις που εκείνος εγκαινίασε. Ο τόμος προσφέρει για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό μια αντιπροσωπευτική εικόνα του πολυσχιδούς του έργου, όπου αποτυπώνεται καλειδοσκοπικά η μορφολογία του νεωτερικού κόσμου.
Ο Γκέοργκ Ζίμμελ είναι από τους θεμελιωτές της κοινωνιολογίας και ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές του πνεύματος της ώριμης νεωτερικότητας. Γνήσιο τέκνο μιας "χρυσής εποχής" της γερμανικής διανόησης (Χούσσερλ, Σέλερ, Βέμπερ), βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο ενός ανανεωμένου ενδιαφέροντος για τα επίκαιρα πλέον θέματα και τις πρωτότυπες προσεγγίσεις που εκείνος εγκαινίασε. Ο τόμος προσφέρει για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό μια αντιπροσωπευτική εικόνα του πολυσχιδούς του έργου, όπου αποτυπώνεται καλειδοσκοπικά η μορφολογία του νεωτερικού κόσμου. Άλλοτε κλασικά και άλλοτε απροσδόκητα, τα αντικείμενα των μελετών του -η κοινωνική διαφοροποίηση, η ομάδα, η μητρόπολη, η "κοινωνική τοπογραφία", η μόδα, το χρήμα, η πορνεία, η ερωτοτροπία κ.ά., ανάμεσα στα οποία πορεύεται ως "ξένος" και ως "πλάνης"-, αντανακλούν τόσο τις αλλοτριωτικές διαδικασίες της αστεακής ζωής όσο και τις ελευθεριακές δυνατότητες που αυτή αποδεσμεύει. Αναδεικνύοντας έτσι κάτι από την τραγικότητα μιας βαθιά αντινομικής εποχής, η διαλεκτική του Ζίμμελ μετατρέπει τις φαινομενικά αποσπασματικές στιγμές της σε γόνιμους μικρόκοσμους, απ' όπου εκμαιεύει το καθολικό νόημα της ζωής. Ο ίδιος άλλωστε μας καλεί να αντιμετωπίζουμε "όχι μόνο κάθε άνθρωπο αλλά και κάθε πράγμα σαν να ήταν σκοπός αφ' εαυτού, που θα συνέτεινε σε μια συμπαντική ηθική".
Ο Georg Simmel, γερμανός φιλόσοφος, κοινωνιολόγος και θεωρητικός του πολιτισμού και πρωτοπόρος της οικολογικής προσέγγισης της πόλης, δίδαξε επί χρόνια φιλοσοφία ως άμισθος έκτακτος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Βερολίνου, προτού καταλάβει, τέσσερα χρόνια πριν από τον θάνατό του, τη θέση του τακτικού καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου. Αν και παρίας της ακαδημαϊκής κοινότητας, ο στοχασμός του άσκησε μεγάλη επίδραση στους συγχρόνους του. Με τους Ferdinand Tonnies, Werner Sombart και Max Weber ίδρυσαν το 1909 τη Γερμανική Φιλοσοφική Εταρεία (Deutsche Gesellschaft fur Philosophie). Το 1900 δημοσίευσε το magnum opus του "Φιλοσοφία του χρήματος" και αργότερα την "Τραγωδία της κουλτούρας" και τη "Φιλοσοφία της νεωτερικότητας". Το 1903 εκδόθηκαν "Οι μεγαλουπόλεις και η διαμόρφωση της συνείδησης", θεμελιώδες κείμενο της αστικής κοινωνιολογίας.
