Η διοργάνωση ενός συνεδρίου με θέμα τις αναπαραστάσεις της παιδικής ηλικίας στον ελληνικό κινηματογράφο -παλαιότερο και σύγχρονο- στοχεύει καταρχήν στην ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα σε ειδικούς των κοινωνικών επιστημών, που έχουν εγγράψει τη διάσταση της παιδικής ηλικίας στα ερευνητικά ενδιαφέροντά τους -κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, ιστορικούς, παιδαγωγούς, θεωρητικούς της λογοτεχνίας- από τη μία μεριά, και τους θεωρητικούς του κινηματογράφου και τους δημιουργούς από την άλλη.
Η διοργάνωση ενός συνεδρίου με θέμα τις αναπαραστάσεις της παιδικής ηλικίας στον ελληνικό κινηματογράφο -παλαιότερο και σύγχρονο- στοχεύει καταρχήν στην ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα σε ειδικούς των κοινωνικών επιστημών, που έχουν εγγράψει τη διάσταση της παιδικής ηλικίας στα ερευνητικά ενδιαφέροντά τους -κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, ιστορικούς, παιδαγωγούς, θεωρητικούς της λογοτεχνίας- από τη μία μεριά, και τους θεωρητικούς του κινηματογράφου και τους δημιουργούς από την άλλη. Η ανάδειξη της παιδικής ηλικίας ως ιδιαίτερου θέματος στην κινηματογραφική παραγωγή των ετών 1950-1960, καθώς και ο αναστοχασμός πάνω στην εμπειρία του να είναι κανείς παιδί, θέμα που επανέρχεται στη σύγχρονη κινηματογραφική δημιουργία περίπου από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, προσφέρουν τη βάση σε μια απόπειρα να προσεγγιστούν οι αναπαραστάσεις που κατασκευάζει και αναπαράγει ο κινηματογράφος για την παιδική ηλικία, σύγχρονη και προγενέστερη. Παράλληλα, η ανάπτυξη των σπουδών για την παιδική ηλικία (childhood studies), ένα διεπιστημονικό πεδίο γνώσης με πρόσφατη ανάπτυξη, συμβάλλει, με τα αναλυτικά εργαλεία που επεξεργάζεται, στην αποδόμηση των παγιωμένων αντιλήψεων για την παιδική ηλικία καθώς και στην κατανόηση της διαδικασίας κατασκευής, μέσα από το λόγο και την εικόνα, των διαφορετικών εκδοχών γι' αυτήν. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)
