Ο ποιητής και φιλόλογος Νίκος Θ. Γρηγοριάδης γεννήθηκε στο χωριό Κορυφή του Κιλκίς το 1931. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εργάστηκε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ως φιλόλογος και σχολικός σύμβουλος μέσης εκπαίδευσης. Ανήκε στην ομάδα σύνταξης των "Κειμένων νεοελληνικής λογοτεχνίας" για το γυμνάσιο και το λύκειο. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1963 με την ποιητική συλλογή "Το βάθος της ληκύθου". Ακολούθησαν οι συλλογές: "Δειγματοληψία Α'", 1981, "Ο κήπος και η πύλη", 1982, "Τα μέτρα και τα σταθμά", 1983, "Η απουσία και ο λόγος", 1985, "Ίσκιοι", 1987, "Το αθέατο μέσα μας", 1988, "Βουστροφηδόν το σύνταγμα της ζωής", 1988 (με το ψευδώνυμο Νικόλας Ταλμάν), "Flora mirabilis. Ο πίθος και το φανάρι", 1992, "Μαύρες ακτές", 1994, "Δειγματοληψία Β'", 1996, "Η φωτογραφία μαζί με το τελευταίο μήνυμα", 1998, "Ανάβαση", 2002, "Και στρεβλές ρίμες", 2006, καθώς και η συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του "Ποιήματα 1963-2005", Γαβριηλίδης, 2007. Η ποίηση του Νίκου Γρηγοριάδη διακρίνεται για τη λιτότητα αλλά και το στοχαστικό της βάθος. Ωστόσο, από την έκφρασή του, προπάντων στα πρόσφατα ποιητικά του έργα, δεν λείπει η βαθύτερη δραματική αίσθηση για τον κόσμο, συνδυασμένη με έναν τόνο σαρκασμού. Έγραψε επίσης το τρίτομο δοκίμιο "Το δημιουργικό γράψιμο: η τέχνη και η τεχνική του: δοκίμια προβληματισμού", Γρηγόρης, 1979, επανέκδοση, 2000 από τις εκδόσεις "Κώδικας" τις οποίες διευθύνει, και "Αναγνώσεις λογοτεχνικών κειμένων", 1992. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία για τον Νίκο Γρηγοριάδη, βλ. "Αφιέρωμα στον Νίκο Γρηγοριάδη", Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων, 1997, "Η ελληνική ποίηση· Η δεύτερη μεταπολεμική γενιά", Αθήνα: Σοκόλης, 2002, σ. 334-345, και Αλέξης Ζήρας, Χρύσα Πετρωτού, "Γρηγοριάδης, Νίκος" στο "Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", Αθήνα: Πατάκης, 2007, σ. 442.
