Σαράντα ποιήματα
[...] Τον είπαν "εκκεντρικό", "περιθωριακό", "καταραμένο", μέχρι και "τρελό". Σε γενικές γραμμές, η λογοτεχνική κριτική τον παρέκαμψε για δεκαετίες. Από μία άποψη δικαίως, αφού "η ποίηση δεν έχει να καθόλου κάνει με τη λογοτεχνία". Ακόμη και σήμερα παραμένει άγνωστος στο ευρύ κοινό. Πάλι δικαίως, αν σκεφτεί κανείς ότι "ξέχασαν πως η Ποίηση δεν αποζημιώνει [...] και πως οι αναγνώστες δεν είναι σε καμία περίπτωση απαραίτητοι [...] Η δε λέξη "βραβείο" και το όνομα ενός ποιητή είναι όροι αντιθετικοί".
Ο Carlos Edmundo De Ory γεννήθηκε την 27η Απριλίου του 1923 στο Cadiz της Ανδαλουσίας. Γιος του μοντερνιστή ποιητή Eduardo de Ory, ο οποίος υπήρξε φίλος του Ruben Dario και του Juan Ramon Jimenez. Eισέρχεται στη Ναυτική Σχολή, την οποία όμως εγκαταλείπει με το ξέσπασμα του πολέμου. Το 1942 πηγαίνει στη Μαδρίτη, όπου εργάζεται ως βιβλιοθηκάριος. Το 1945, χρονιά πολύ σημαντική, μαζί με τον Eduardo Chicharro και τον Silvano Sernesi, εισάγουν την "postismo". Tον χειμώνα του 1951, μαζί με τον ζωγράφο Dario Suro, υπογράφει το μανιφέστο του "introrrealismo". Απ' το 1953 ταξιδεύει επανειλημμένως στη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ιταλία, το Μαρόκο, ενώ μένει για έναν χρόνο στο Περού (όπου και γεννιέται η κόρη του Solveig). To 1955 εγκαθίσταται στο Παρίσι μέχρι το 1967 (χωρίζει με τη γυναίκα του Denise), οπότε μετακομίζει στην πόλη Amiens, για να εργαστεί ως βιβλιοθηκάριος. Εκεί, στο Maison de la Culture, ιδρύει το 1968 το "Atelier de Poesie Ouverte" (A.P.O.). To 1972 γνωρίζεται με τη σύντροφό του, ζωγράφο Laura Lacheroy, με την οποία το 1990 αποσύρεται σ' ένα αγροτόσπιτο στο Thezy - Glymont, όπου και ζει μέχρι σήμερα. Το 1998 ταξιδεύει στην Ινδία, την Αργεντινή, τη Χιλή. Το 2000 παντρεύεται τη ζωγράφο Laura Lacheroy.Το 2004 κερδίζει το Βραβείο Gongora, ενώ το 2006 αναγορεύεται Hijo Predilecto de Andalucia (Διακεκριμένο Τέκνο της Ανδαλουσίας). Γράφει στα ισπανικά.
