Η Δημητσάνα είναι μια κωμόπολη, χτισμένη στο κέντρο της Πελοποννήσου, σε υψόμετρο χιλίων μέτρων, σε φυσικά οχυρωμένο ύψωμα, στις δυτικές πλαγιές του Μαινάλου. Καταλαμβάνει αμφιθεατρικά τις πλαγιές δύο αντικρυστών λόφων, της Αγίας Παρασκευής και του Κάστρου. Στην πραγματικότητα είναι κτισμένη πάνω σε μία "χερσόνησο", αφού βρέχεται γύρω - γύρω από τα νερά του Λούσιου στα βόρεια και στα δυτικά και από τον παραπόταμό του, τον Κάκκαβο, στα Ανατολικά. Απότομοι βράχοι στην βορινή της πλευρά την έκαναν δυσπρόσιτη και ασφαλή στο παρελθόν, από κάθε είδους επιβουλή.
Η Δημητσάνα είναι μια κωμόπολη, χτισμένη στο κέντρο της Πελοποννήσου, σε υψόμετρο χιλίων μέτρων, σε φυσικά οχυρωμένο ύψωμα, στις δυτικές πλαγιές του Μαινάλου. Καταλαμβάνει αμφιθεατρικά τις πλαγιές δύο αντικρυστών λόφων, της Αγίας Παρασκευής και του Κάστρου. Στην πραγματικότητα είναι κτισμένη πάνω σε μία "χερσόνησο", αφού βρέχεται γύρω - γύρω από τα νερά του Λούσιου στα βόρεια και στα δυτικά και από τον παραπόταμό του, τον Κάκκαβο, στα Ανατολικά. Απότομοι βράχοι στην βορινή της πλευρά την έκαναν δυσπρόσιτη και ασφαλή στο παρελθόν, από κάθε είδους επιβουλή. Λόγω αυτής της θέσης της και του χώρου που έχουν καταλάβει τα σπίτια της, μοιάζει με σαμάρι. Πάνω στο σαμάρι, περήφανος καβαλλάρης ορθώνεται το μοναδικό πέτρινο ρολόι της.
Η πόλη είναι χαρακτηρισμένος Παραδοσιακός Οικισμός από το 1969, λόγω των κτισμάτων της, των λιθόστρωτων σοκακιών και της εκπληκτικής θέας, που έχει σχεδόν από κάθε σημείο της.
Η Δημητσάνα είναι από τις ομορφότερες πόλεις της Πελοποννήσου και ήταν η τελευταία πρωτεύουσα της επαρχίας Γορτυνίας, μιας από τις τέσσερις επαρχίες του νομού Αρκαδίας, που υπήρχαν μέχρι το 1999, οπότε οι διοικητική διαίρεση της Ελλάδας κατά επαρχίες καταργήθηκε. Είναι επίσης έδρα του "Καποδιστριακού" Δήμου Δημητσάνας, που περιλαμβάνει άλλα 8 χωριά. Παρά τον ολιγάριθμο πληθυσμό της ήταν Δήμος, σχεδόν όλο το χρονικό διάστημα από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα, τιμητικά, για την προσφορά της στον Αγώνα του '71.
Σήμερα, έχει γύρω στους 300 μόνιμους κατοίκους τον χειμώνα, που ασχολούνται κυρίως με τον τουρισμό και την κτηνοτροφία, και περισσότερους από 800 το καλοκαίρι.
(από την εισαγωγή του συγγραφέα)
