Ο Μοραβός στην καταγωγή, Τσέχος ποιητής Γιαν Σκάτσελ (1922-1989) στρατολογήθηκε στην Κατοχή από τους Ναζί για βαρειά χειρωνακτική δουλειά και διώχτηκε αργότερα από τους κομμουνιστές για ιδεολογική παρέκκλιση, χάνοντας το 1952 τη δυνατότητα να δημοσιεύει. Εργάστηκε για ένα διάστημα σ' εργοστάσιο παραγωγής μηχανημάτων ακριβείας. Είχε σπουδάσει, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του, σλαβική φιλολογία και είχε εργαστεί ως συντάκτης της πολιτιστικής στήλης της εφημερίδας "Ρόβνοστ" ("Ισότητα") του Μπρνο. Το 1969 εργαζόταν ως αρχισυντάκτης του λογοτεχνικού περιοδικού "Γοστ ντο ντόμου" ("Ξένος στο σπίτι") και, όταν αυτό έκλεισε, μετά την ένοπλη καταστολή της μεταρρύθμισης του Ντούμπτσεκ, τέθηκε στο περιθώριο. Συνέχισε όμως να γράφει και να μεταφράζει με ψευδώνυμο. Μερικά βιβλία του εκδόθηκαν ως "σαμιζντάτ" (παράνομες αυτοεκδόσεις), άλλα στο εξωτερικό και άλλα νόμιμα στη χώρα του, μετά το 1980. Η πρωτόλεια ποιητική συλλογή του "Πόσες ευκαιρίες έχει το τριαντάφυλλο", 1957, σημείωσε όταν εκδόθηκε μεγάλη επιτυχία, καθώς ανταποκρινόταν σε ένα γενικό αίτημα αναζήτησης αυθεντικότητας και πρωταρχικών αξιών στην καθημερινότητα και την παράδοση. Ακολούθησαν οι συλλογές "Τι έμεινε από τον άγγελο" (1960), "Η ώρα μεταξύ σκύλου και λύκου" (1962), "Η λυπητερή" (1965), "Βεργούλες" (1968), "Αλλοτινό κεχρί" (1981), "Ελπίδα με φτερούγες από οξιά" (1983), η οποία περιλαμβάνει και "Το σφάλμα των ροδακίνων" που είχε εκδοθεί για πρώτη φορά το 1987 στον Καναδά. Παράλληλα με μια λαϊκή παραδοσιακή φλέβα, που της χαρίζει γλωσσική απλότητα, στην ποίηση του Σκάτσελ κυριαρχεί ένας υπερβατικός και ερμητικός λυρισμός, πλούσιος σε μεταφορές, σύμβολα και αλληγορίες:
"ταβέρνα σε ποτάμι απ' το γιοφύρι
ριγμένη πέτρα κύκλους ν' αραδιάζει
και γύρω το χρυσό από μπίρα θέρος
με κόκα-κόλες να φθινοπωριάζει" [...]
(από τη συλλογή "Το σφάλμα των ροδακίνων")
Το 1989, με εισήγηση του αυστριακού συγγραφέα Πέτερ Χάντκε, ο Σκάτσελ τιμήθηκε στην πόλη Λούκα της Τοσκάνης με το γερμανικό βραβείο "Πετράρχης".
