Μνήμες καλά φυλαγμένες, μνήμες ακριβές, μνήμες φορτωμένες απ' τη χαρμολύπη των ημερών που τις γέννησαν, έρχονται στο παρόν και φέρνουν μαζί τους λίγη απ' τη "ζεστασιά" του ζείδωρου άρτου που τρέφει το σώμα και ευφραίνει την ψυχή των ανθρώπων. Η συγγραφέας, ξεκινώντας απ' το προσωπικό βίωμα, με την πηγαία γλώσσα και τη λιτή και ειλικρινή πρωτοπρόσωπη διήγηση, ξαναζωντανεύει τα παρελθόν της γενιάς της, το οποίο αναπλάθει με τρυφερότητα και ειλικρινή αγάπη, χωρίς να μεμψιμοιρεί για τον "απολεσθέντα παράδεισο"!
Ο αναγνώστης, καθώς η αφηγηματική μνήμη μετατρέπει πολύ εύκολα το εγώ στο εμείς, είναι βέβαιο πως θα περάσει κάτω απ' την επιφάνεια των πραγμάτων και θα αναγνωρίσει λίγο ως πολύ δικές του αγαπημένες μνήμες, οι οποίες έμειναν αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου και συνιστούν μέρος της ύπαρξής του.
Η Παναγιώτα Π. Λάμπρη γεννήθηκε το 1959 στη Ροδαυγή Άρτας. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και υπηρετεί στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Αρθρογραφεί, δημοσιεύει βιβλιοπαρουσιάσεις και μελέτες και έχει βραβευτεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Το 2006 εξέδωσε τη λαογραφική μελέτη "Ροδαυγή, το ρόδο της αυγής" (ιδιωτική έκδοση), το 2009 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων της με τίτλο "Το χάσικο ψωμί" (εκδόσεις Μαλλιάρης - Παιδεία), το 2011 η μελέτη της "Κωνσταντίνος Α. Διαμάντης, ο Ιστορητής" το 2014 την ποιητική συλλογή "Εν οδύναις" (εκδ. Άπειρος χώρα) και το 2015 "Η μνήμη της γεύσης" (εκδόσεις iwrite.gr).